Μια Κυριακή, πριν 350 χρόνια, το άγχος φέρνει όλο το αίμα του Μολιέρου, στο κεφάλι του, γιατί κάνει πρεμιέρα ο «Δον Ζουάν» του, στο Παλαί Ρουαγιάλ. Στις 15 Φεβρουαρίου 1665 ξεκινά ένα σερί 20 απόλυτων sold out, αλλά και μια πρωτοφανής αντίδραση των Γάλλων: θρησκόληπτοι ουρλιάζουν, κριτικοί το «θάβουν» ως «απρεπές» και τρομοκρατημένοι βασιλείς διατάζουν ...ευγενικά (βλέπεις, Λουδοβίκος ΙΔ’ και Μολιέρος ήταν κολλητοί) την αποπομπή του, στο πυρ το εξώτερο. Στις 20 Μαρτίου, η αυλαία πέφτει και για δυο αιώνες, το πρωτότυπο κείμενο εξαφανίζεται από το προσκήνιο.
Ήδη όμως, έχει γεννηθεί ένας μυθικός ήρωας, ένας ασεβής προβοκάτορας, στο πλαίσιο ενός ανήσυχου έργου, που θίγει προαιώνια ζητήματα επιθυμίας, φόβου και θανάτου, μέσα σ’ έναν περιπετειώδη κόσμο.
Το πλήρες κείμενο παρουσιάζεται ξανά το 1841, αλλά μόνο το 1947, στα χέρια του Λουί Ζουβέ, ανασταίνεται. Από τότε, αυτό το -σακατεμένο από τους «ορθώς σκεπτόμενους» κριτές του- ιδιοφυές έργο και κορυφαίο κείμενο του γαλλικού κλασικισμού, δεν παύει να απασχολεί.
Το υβρίδιο ενός άντρα, μόνιμα έφηβου, που συνδυάζει ατού Καζανόβα και Ναπολέοντα, που αναζητά την Ηδονή και το Ωραίο, γόης, προκλητικός, άσωτος κι αμετανόητος, που ξέρει να επιβάλλεται σε ισχυρούς κι αδύναμους. Ένας παθιασμένος μάρτυρας της ελευθερίας, που μπορεί να σε κάνει να τον αγαπήσεις, να τον φθονήσεις ή να τον οικτίρεις. Αρκεί να τον συναντήσεις.Την έχεις την ευκαιρία, από τις 6/2, στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης.
Ο Δον Ζουάν, επιφυλακτικός σε Θεούς ή δαίμονες, λέει: «Πιστεύω ότι 2 συν 2, ίσον 4 και 4 συν 4, ίσον 8». Υπάρχει πιο μοναχικός δρόμος, απ’ αυτόν της λογικής ενός είρωνα; Δώστε του φιλιά.
Real news 1.2. 2015
