Σε ένα χώρο, που θυμίζει μεσογειακά ραντεβού και γιορτή με κοκτέιλς, έγινε χθες, 2 Φλεβάρη η γενική δοκιμή της "Απελευθερωτικής οργάνωσης Klein Mein". Με τόπο δράσης το ίδιο το El Convento Del Arte, ένα ζευγάρι που τυχαίνει να είναι και οι ιδιοκτήτες αυτού του χώρου, αποφασίζει να αποχαιρετίσει τον παλιό χρόνο με πάρτυ που γκεστ θα έχει τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Επικρατεί αναταραχή, το μαγαζί έχει αναβροχές, δεν πατάει ψυχή και φταίει αυτή η καταραμένη σύμπτωση με την μεσοτοιχία.
Δίπλα, κολλητά στο El Convento, είναι το γερμανικό προξενείο. Οι πέρα από το προξενείο, όλοι, μισούν. Και έχουν λόγο να μισούν, μην τα ξαναλέμε: χαράτσια, μνημόνια, απολύσεις, ανεργία, μειώσεις, τρομοκρατία. Βρίζουν και αναθεματίζουν. Α, ναι είμαστε φουτουριστικά στο 2020. Τα εργόχειρα των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ έφεραν, υποτίθεται, τη χώρα σε τέτοια κατάσταση που κυβερνήτης της είναι πια ο επιχειρηματίας Σκλαβενίτης. Η Ισπανία έχει τον Ζάρα, η Ιταλία τον Μπένετον και πάει λέγοντας..
Οι ήρωες σκέφτονται, με το σουρεαλισμό που τους επιτρέπει η φαντασία, ν' απαλλαχθούν από τους αφιονισμένους Γερμανούς με τρόπους που φαινομενικά είναι καρτουνίστικοι, αλλά μπορεί να φανούν αποτελεσματικοί. Τη λύση θα δώσει ο Βαγγέλης, ένας θαμώνας της γύρω περιοχής, που έχει τα φερσίματα ενός χρήστη ηρωίνης, αλλά δεν ισχύει τίποτα. Είναι ψέμα. Είναι μάσκα. Γιατί ο Βαγγέλης είναι ο αρχηγός μιας αντιστασιακής οργάνωσης. Τους μαζέυει όλους, ιδιοκτήτες, μπάντα και ελάχιστους θαμώνες μαζί και την εκρηκτική Ντονατέλα, που έχει στο μεταξύ έρθει φουριόζα στο μαγαζί για να κάνει φωνητικά στον Παπακωνσταντίνου, αλλά χωρίς τον Παπακωνσταντίνου.
"Δεν τραγουδάω εγώ, ρε, σε προδότες" είπε ο Βασίλης, έβαλε στη διαπασών τον "Γιόχαν" και το "Εμβατήριο" και τους άφησε σύξυλους. Η Ντονατέλα όμως είναι σαρωτική έστω και μόνη της. Και πολύ χρήσιμη. Εκεί που καταστρώναν τις χημείες θανάτου των Γερμανών κάτι μπλέχτηκε και το υγρό πυρ που προέκυψε απλά ανέβαζε τη λίμπιντο στο ταβάνι. Δεν αποκαλύπτω τίποτε άλλο. Θα μου "κάνει μούτρα" το σασπένς..
Η Πέμη Ζούνη σκηνοθέτησε μια κεφάτη παρέα (στο κείμενο των Εμ. Αλεξίου και Μ. Μπουρδάκου) που με χιούμορ, χορό και τραγούδι απέδειξε ότι την καθημερινότητα έχεις πολλούς, πολλούς τρόπους να την ορίσεις. Να την κλωτσήσεις, να την υμνήσεις, να την κάνει ό,τι γουστάρεις. Ο Γιώργος Χρανιώτης χωρίς το γκρούπι του. Άραγε θα τον αφήσουν ήσυχο ή θα κάνουν πηγαδάκια σε όλη την "πλατεία" ;Ο Γιάννης Δρακόπουλος, σε κόντρα με τη στολή εξουσίας που φορούσε, έδωσε την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Η Βαλέρια Κουρούπη, απαστράπτουσα Ιταλίδα με κανονικό μπρίο, έκανε τη σκηνή σκέτη σκόνη. Τραγούδησε και προκάλεσε μπλοκαρισμένη κινητικότητα πιο κει, στην Καβάλας. Οι οδηγοί ταξί κρυφάκουγαν. Τους είδα.
Αγνή, Χάρη, Εμμανουέλα, Θάνο, όλοι έχετε χαρά και φιλική διάθεση. Και αυτό μετράει πιο πολύ απ' όλα.
