Αν και η Μαρία Ναυπλιώτου πολλές φορές είχε βρεθεί στη σκηνή ως χορεύτρια, οι αναμνήσεις της είναι θολές από εκείνη την περίοδο, μιας και έχει αφιερωθεί οριστικά και αμετάκλητα στο θέατρο. Η πρώτη της φορά σε θεατρική παράσταση έχει καταγράφει μέσα της και μας τη διηγείται.
Ήμουν χορεύτρια, οπότε η πρώτη μου φορά στη σκηνή ήταν σε μια παράσταση χορού κάπου στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά. Ο χορός όμως μέσα μου έχει περάσει στην αχλή του μύθου, οι αναμνήσεις μου είναι πολύ συγκεχυμένες. Η παράσταση που έχει καταγράφει μέσα μου ως πρώτη φορά ήταν το 1999 στο Εθνικό Θέατρο στο « Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» του Τένεσι Ουίλιαμς σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη, όπου έπαιζα την Κάθριν σε διπλή διανομή μαζί με τη Θάλεια Προκοπίου. Στην πρεμιέρα που έπαιζα εγώ την Κάθριν, είχα παραλύσει από το φόβο μου. Πραγματικά νόμιζα ότι τα μέλη μου απομακρύνονται από το κέντρο μου, δεν ένιωθα τα πόδια μου, τα χέρια μου, τίποτα, όλα με εγκατέλειπαν. Κάποια στιγμή είπα: «Ελάτε όλοι πίσω, γιατί έχουμε δουλειά να κάνουμε». Όταν όμως βγήκα στη σκηνή όλα πέρασαν και πήγαν καλά.
