Η Μπέσυ Μάλφα είναι χαρούμενη που έγινε ηθοποιός και ακολούθησε την ιερή, όπως την αποκαλεί, τέχνη του θεάτρου. Κι αυτή τη χαρά τη μοιράζεται κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή με τους θεατές, όπως τότε που μικρό κοριτσάκι ένιωσε χαρά που μοιράστηκε ένα ποίημα της μητέρας της,
Η πρώτη μου φορά στη σκηνή ήταν όταν είπα ένα ποίημα στο Δημοτικό που είχε γράψει η μητέρα μου, που είχε καλλιτεχνικές ανησυχίες- ήταν ζωγράφος και ποιήτρια. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχα μια χαρά επειδή μοιράστηκα κάτι που το αγαπούσα πολύ με άλλους. Η δεύτερη φορά είναι και πάλι από τα παιδικά μου χρόνια, όταν κάναμε με τη σχολή του μπαλέτου της Τζούλιας Οικονόμου μια παράσταση στο θέατρο, Μινώα, αν δεν κάνω λάθος. Ήταν ένα απόσπασμα από τη «Λίμνη των Κύκνων»…. Εγώ έκανα έναν κύκνο, είχα ένα δικό μου κομμάτι. Ήταν ένα ταξίδι… Ήμουν πολύ συγκεντρωμένη στη μουσική, γιατί ήταν δύσκολο κομμάτι. Η μουσική, ο χορός και το θέατρο ήταν ο τρόπος που επικοινωνούσα με τους ανθρώπους, οπότε αυτή ήταν μια ανάγκη έκφρασης για μενα. Δεν ήταν μια επαγγελματική απόφαση το να γίνω ηθοποιός. Ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου, δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο. Εκείνες τις φορές που στάθηκα μπροστά στο κοινό για πρώτη φορά μέχρι και σήμερα , ακόμα και με τα πολύ δύσκολα κείενα που με βασανίζουν, νιώθω αυτή την ίδια χαρά. Η τέχνη της υποκριτικής είναι ιερή και χαίρομαι όταν τη μοιράζομαι με τον κόσμο…
