Οι πρώτες φορές είναι οι πιο ισχυρές μνήμες. Δεν τις ξεχνάς ακόμη κι αν το παρελθόν κρέμεται από μια κλωστή. Σήμερα, η Aθηνά Τσιλύρα περιγράφει στο Onlytheater.gr την πρώτη της σκηνική εμπειρία, όταν ήταν ακόμη μαθήτρια στο σχολείο. Μια έκθεση που ξεχώρισε και έπρεπε να διαβαστεί μπροστά σε όλη την τάξη. Η έκθεση της μαθήτριας Αθηνάς Τσιλύρα. "Για σκέψου, λέω. Τελικά, δεν ήταν τόσο δύσκολο. Σαν θέατρο είναι από εδώ πάνω."
Έγινε τότε χωρίς να το θέλω, έγινε γιατί μου το επέβαλαν, αναγκαστικά. Μετά από χρόνια, το θυμήθηκα και σκέφτηκα.. Άραγε ήταν τυχαίο; Και αυτό που ένιωσα; Ίσως να υπήρχε τελικά μέσα μου, αλλά δεν το ήξερα, ούτε καν το φανταζόμουν ότι μαζί του θα πέρναγα μια ολόκληρη ζωή. Μαθήτρια στο σχολείο. Με τίποτα να πω κάποιο ποίημα ή να πάρω μέρος σε εκδηλώσεις.
Εγώ εκεί λιγομίλητη και στον κόσμο μου. Έχουμε τη φιλόλογο. Κάπου την ακούω, κάπου ταξιδεύει το μυαλό μου, έχω βγάλει και τα παπούτσια να κάθομαι πιο άνετα στο θρανίο και ξαφνικά, ακούω το όνομά μου. Δεν μπορεί, λάθος κάνω. Η καλύτερη έκθεση είναι η δική μου και πρέπει να σηκωθώ να τη διαβάσω. Όχι στο θρανίο, πρέπει ν' ανέβω εκεί πάνω, στην έδρα. Πώς θα φτάσω μέχρι εκεί; Άρχισε να χειροκροτάει η τάξη, εγώ να προσπαθώ να βάλω τα παπούτσια χωρίς να με πάρουν χαμπάρι, τα καταφέρνω, φτάνω στην έδρα. Ανεβαίνω και τη διαβάζω. Τους αρέσει τόσο πολύ, αλλά και εγώ νιώθω πολύ όμορφα. Για σκέψου, λέω. Τελικά, δεν ήταν τόσο δύσκολο. Σαν θέατρο είναι από εδώ πάνω.
Κάποια χρόνια αργότερα, σε μια παρασταση λίγο πριν βγω στη σκηνή θα το θυμηθώ. Για σκέψου...λες εκείνη η στιγμή να με έφερε μέχρι εδώ; Τελικά, ήταν η πρώτη μου σκηνική εμπειρία. Ήταν όμορφα και εξακολουθεί να είναι μέρος πια της ζωής μου.
*Η Αθηνά Τσιλύρα πρωταγωνιστεί στην παράσταση "Αρκετά πια με την Αντέλα", στο θέατρο "Βικτώρια".
Χρύσα Φωτοπούλου
