Δεν έχω συναντήσει ούτε έναν άνθρωπο, που να μη θυμάται με κάθε λεπτομέρεια όσα έζησε, όταν η ηλικία του ήταν μονοψήφια. Θεωρώ την ηλικία των 6 χρόνων ηλικία ορόσημο. Συμφώνησε μαζί μου και η Λήδα Πρωτοψάλτη, που θυμήθηκε ακόμη και το ηχόχρωμα που είχε η φωνή του Μπόγρη, όταν τους είπε, δήθεν, αυστηρά, "Τι κάνετε εσείς εδώ;".
Είμαι στο θέατρο από μικρό παιδί. Η μαμά μου ήταν καθηγήτρια μουσικής και η αδερφή μου, η Έλσα Καστέλα είναι υψίφωνος και μας κάνει περήφανους στο εξωτερικό. Είμαι 55 χρόνια στο θέατρο. Έχω καταθέσει την ψυχή μου και συνεχίζω να αγωνίζομαι.
Η πρώτη μου, λοιπόν, επαφή με την σκηνή έγινε όταν ήμουν 6 χρόνων, το 1946. Υπήρχε τότε το περιοδικό Ρομάντσο, που έκανε έναν διαγωνισμό για να βρεθεί στην Ελλάδα η σωσίας της Margaret O'Brien. Το κοριτσάκι που θα κέρδιζε τον διαγωνισμό θα έπαιρνε ένα οικονομικό βραβείο, ενώ στο βάθος υπήρχε και η προοπτική του..Χόλλιγουντ. Ήρθε η μάνα μου με το περιοδικό στο χέρι και μου λέει "Αυτό είναι"! Η ακρόαση, θυμάμαι, έγινε κάπου στην πλατεία Κοτζιά. Μπαίνω σε μια αίθουσα και συναντώ άλλα 500 παιδιά, όπως καταλαβαίνετε διαλύθηκα. Είχα, βέβαια, από κοντά τη μαμά που με τόνωνε. Η ακρόαση άρχισε και σιγά σιγά τα 500 παιδιά έγιναν 300, 200, 200, 60, 50, 12. Στο τέλος έμειναν 2. Εγώ και ένα κοριτσάκι, που ο μπαμπάς της ήταν γνωστός δικηγόρος της Αθήνας. Στην κριτική επιτροπή ήταν ο Ιωσήφ Γκρέκας, ο μουσουργός, ο Δημήτρης Μπόγρης, ο θεατρικός συγγραφέας και η Ιωάννα Μπουκουβάλα - Αναγνώστου.
Όταν ήρθε η σειρά μας, μπήκαμε εγώ και το άλλο κοριτσάκι σ' ένα γραφείο και μας λέει, τότε, ο Μπόγρης να παίξουμε ένα παιχνίδι. Να υποθέσουμε ότι σε ένα ντουλαπάκι έχει κρύψει η μαμά το γλυκό και μεις θέλουμε να το βρούμε και να δοκιμάσουμε, κρυφά. Αυτός ήταν ο πρώτος μου αυτοσχεδιασμός. Εγώ αμέσως άρχισα να παίζω. Έλεγα στη μικρή "έλα, μην ανησυχείς, εν τάξει", ψιθύριζα, έπαιζα με την κίνηση, μέχρι που ξέχασα ότι υπάρχει κριτική επιτροπή. Όλος μου ο νους ήταν στο ντουλαπάκι. Κάποια στιγμή σηκώνεται ο Μπόγρης και λέει με δυνατή φωνή "Τι κάνετε εσείς εδώ;" Το κορίτσι τρόμαξε και έβαλε τα κλάματα, εγώ δάκρυσα και αμέσως είπα στον εαυτό μου "αυτός τώρα παίζει τη μαμά" και έτσι όπως δάκρυσα του χαμογέλασα κιόλας. Ενθουσιασμένος ο Μπόγρης λέει στους άλλους "αυτό το κορίτσι στα 15 του θα είναι βεντέτα".
Παίρνω το βραβείο. 500 δραχμές, το 1946. Πολλά λεφτά. Μου έδωσαν όμως 400, τις 100 τις έδωσαν στο άλλο το κοριτσάκι. Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία με το θέατρο και ήταν σημαδιακή. Η μαμά μου πείστηκε ότι ο δρόμος μου ήταν μόνο αυτός. Αμέσως, με πήγε στον Βεάκη να με ακούσει. Ζήτησε ακρόαση από τον Βεάκη και τον Ροντήρη, στο Ωδείο Αθηνών. Μ' ακούει ο Βεάκης, ενθουσιάζεται και με παίρνει στα γόνατά του, το ίδιο ενθουσιασμένος ήταν και ο Ροντήρης, αλλά εκείνος ήταν πιο εσωστρεφής, πιο συγκρατημένος.
Το 1952, όταν ήμουν 12 χρόνων, πήρα το ρόλο, αφού πέρασα από ακρόαση, της Ρηνούλας στη "Βασίλισσα του χιονιού" του Άντερσεν, που ανέβαζε η κυρία Κατερίνα και στην οποία παράσταση έπαιζε ολό το ελληνικό θέατρο. Η κυρία Κατερίνα είναι η πρώτη σκηνοθέτης που ανέβασε επαγγελματικό παιδικό θέατρο στην Ελλάδα. Τον ρόλο της Ρηνούλας τον μοιράστηκα με την Κατερίνα τη Γώγου. Ήμασταν φίλες. Έπαιζε πότε η μία, πότε η άλλη. Παίρναμε άδειες από το σχολείο. Εμένα, επίσης, μου άρεσε πολύ ο χορός. Μέσω της δασκάλας μου στον χορό έμαθα γι' αυτήν την ακρόαση. Θυμάμαι ότι η ακρόαση έγινε στο θέατρο της Κυβέλης, στο Σύνταγμα. Όταν άρχισα να διαβάζω το κείμενο, ο Τάκης ο Μουζενίδης, που βρισκόταν από κάτω, ανέβηκε στη σκηνή και άρχισε να με μπάζει στην κατάσταση. Στη "Βασίλισσα του χιονιού" έβγαλα τα δεύτερά μου λεφτά.
Αργότερα, κάπου στα 16-17, είδα την "Αγριόπαπια" του Ίψεν στο "Τέχνης" (το είχε δει πρώτα η αδερφή μου και με είχε προειδοποιήσει "Μην το χάσεις"!). Είδα στη σκηνή ηθοποιούς να ιδρώνουν και είπα "ή εδώ ή πουθενά". Ή στον Κουν ή πουθενά, κρεμότανε η ζωή μου, στην κυριολεξία. Έδωσα στη σχολή του, πέρασα, έκανα μόνο έναν χρόνο (εγώ, η Μάγια Λυμπεροπούλου και ο Γιάννης Φέρτης) και ο Κουν μας έβγαλε στην άδεια. Πήραμε την άδεια του ηθοποιού με έναν χρόνο σχολής. Τώρα που τα ξανασκέφτομαι όλα αυτά ξαναδιαπιστώνω πόσο τυχερή στάθηκε η γενιά μου. Τόσοι σπουδαίοι άνθρωποι και εμείς τόσο κοντά τους..
* Η Λήδα Πρωτοψάλτη πρωταγωνιστεί στην "Μήδεια" του Μποστ, που ανεβαίνει στο θέατρο "Στοά".
Χρύσα Φωτοπούλου
