Το θέατρο είναι η τέχνη που φωτίζει το φαινομενικά ασήμαντο και αδιάφορο και το κάνει σημαντικό, ή αλλιώς του αποδίδει τη σημασία που του αξίζει. Για τη Μαριάννα Μαυριανού, απόφοιτο της δραματικής σχολής Πράξη 7, δεκαπέντε άνθρωποι που ασχολούνται με το πού θα μπει ένα τραπέζι ή με με μια φράση, ήταν πάντα το όνειρό της...
Ήμουν από εκείνα τα παιδάκια που πάντα ονειρευόντουσαν να ασχοληθούν με το θέατρο. Mεγαλώνοντας προσπάθησα να του αντισταθώ σπουδάζοντας μάρκετινγκ, αλλά τελικά το «μικρόβιο» επικράτησε! Από το Σεπτέμβριο του 2009 που ξεκίνησα αυτό το μαγευτικό ταξίδι του θεάτρου δεν κατάλαβα πώς πέρασαν τα χρόνια... Είναι τόσο πολλά που πρέπει να διαχειριστείς: όνειρα, ελπίδες, άγχος, αγωνία, ανασφάλειες, απογοητεύσεις και εκείνο το τεράστιο συναίσθημα της λύτρωσης όταν επιτέλους, μετά από πολύ κόπο, τα πράγματα πάνε καλά και λειτουργούν … Φέτος όλα αυτά έχω τη χαρά να τα μοιράζομαι και πάλι με ανθρώπους που αγαπώ πια…
Μαζευτήκαμε στο θεατράκι μας απόφοιτοι, μαθητές και ο δάσκαλος μας Θοδωρής Γράμψας και «φτιάξαμε» με πολύ μεράκι και όλη μας την εντιμότητα το 30 Χρόνια Ακριβώς. Κατά τη διάρκεια των προβών, έκατσα σε μια γωνία και παρατηρούσα δεκαπέντε ανθρώπους να αγωνιούν για το "πού θα μπει το τραπέζι", αν η ένταση της κιθάρας είναι πολύ δυνατή και αν βγήκε η πρώτη σκηνή ή όχι... Και σκεφτόμουν πόσο τυχεροί είμαστε σε αυτές τις δύσκολες εποχές, να ασχολούμαστε με τόσο δημιουργικά πράγματα… Μαγικά πράγματα…. Σας περιμένουμε για να τα μοιραστούμε μαζί σας…
