Και απόκριες και Βαλεντινομερέντες, μέλια και ζάχαρες, λελουδικά και καμία, πουθενά, ακρότητα. Προβλέψιμη έξαρση αγάπης. Γιατί κανένας φιλος μου δε μοιράστηκε με τον έρωτά του τα ίδια ποσοστά έντασης (και εγω μέσα);, γιατί κανένας δικός μου άνθρωπος, του δικού μου κόσμου δεν απαλλάχθηκε από τον πόνο και τη διαρκή προσταγή του Εαυτού του για κάλυψη, τροφοδοσία και υπερτίμηση (και εγώ μέσα);
Μα τι βάρβαρη, καταραμένη κατάσταση είναι αυτός ο έρωτας. Τον θέλουμε για προστασία. Είναι τέλειος. Είναι εξαίσιος και μεις παρακαλάμε για λίγη ταλαιπωρία μην τυχόν και μαραγκιάσουμε άτρωτοι στη μοναξιά μας. Τη θέλουμε τη μάχη.
Μια φίλη από τη Βαρκελώνη μου έστειλε ένα μέιλ τρόμου. Χωρίς όμως κατάρες και βρισιές. Μόνο κλάμα. Μισά ισπανικά, μισά αγγλικά, μισά γκρίκλις. Η Μαριλούθ είναι μια Ευγενία Γκραντέ, στα μέτρα του Μπαλζάκ, που αγάπησε και ερωτεύτηκε μέχρι θανάτου τον Ερνέστο από το Πιλάρ. Ο Ερνέστο όμως εγκατέλειψε Ισπανία και Μαριλούθ, από την άλλη η Μαριλούθ δηλώνει ότι δεν θα πεθάνει, όλα κανονικά, πώς να μείνεις εκτός ζωής ενώ είσαι ζωντανός;
Αλλά τίποτα δε θα είναι όπως πρώτα. Μπροστά, αλλά με τα μάτια στην πλάτη να κοιτούν το πίσω.
Συνήθως, οι μεγάλοι έρωτες είναι βλαμμένοι από την αρχή. Η προκοπή πάει μαζί με τις μέτριες καταστάσεις. Και αν μια γυναίκα ερωτευτεί χωρίς τσιγκουνιά και τανζανιές, ερωτεύεται για πάντα.
Σαν την Ευγενία Γκραντέ του Ονορέ ντε Μπαλζάκ και σαν την Μαριλούθ που λέει τη λέξη "έρωτας" με ισπανική προφορά και τριπλό "ρο".
Αγίου Βαλεντίνου σήμερα (κούφια η ώρα), με όλους τους κανονικούς ανθρώπους να περπατούν κουτσοί, γιατί πάντα κάτι θα λείπει. Οποιαδήποτε τελειότητα απαθανατιστεί απόψε, στην παγωμένη πόλη θα 'χει να κάνει μόνο με τις Απόκριες.
Χρύσα. Φ.
