Σε λίγες μέρες, η Ελένη Ράντου θα προυσιαστεί μπροστά μας ως Φιλουμένα Μαρτουράνο, στο Εθνικό Θέατρο. Τρελή Ναπολιτάνα στο πλευρό του Ντομένικο Σοριάνο. Πάντα, νόμιζα και νομίζω ακόμη ότι η Ράντου είναι η επί τόπου ατάκα για όλα. Γι' αυτό βρήκαμε 5 φράσεις της στο διαδίκτυο για πέντε διαφορετικά θέματα και τις δημοσιεύουμε την ίδια ώρα που στο Εθνικό ακούνε τη μουσική του Αρμάντο Τροβαϊόλι και έχουν "ήδη φύγει για Νάπολι".
Για την αναγνωρισιμότητα: Μου αρέσει η αναγνωρισιμότητα. Μερικές φορές μάλιστα από κεκτημένη ταχύτητα μιλάω εγώ πριν μου μιλήσουν οι άλλοι, για να τους βγάλω από την αμηχανία. Αλλά μου έτυχε να μιλήσω και σε ανθρώπους που ούτε είχαν καμία διάθεση να μου μιλήσουν, ούτε με αναγνώρισαν. Ήθελαν απλά να ρωτήσουν την ώρα!
Για το θέατρο: Έχω ανάγκη επικοινωνίας, έχω ανάγκη το «μαζί».
Για τον εαυτό της: Από μικρή, για να επιβιώσω, επιστράτευσα την αντρική μου πλευρά, το μαγκάκι που βρίζει, που είναι αλητρόνι. Θωρακίστηκα πίσω από αυτό. Και με τον έρωτα ήμουν άτσαλη, γιατί ένιωθα ένας άντρας στο κορμί μιας γυναίκας. Έχω μια τρυφερότητα κι ένα ρομαντισμό που τα ντρέπομαι απίστευτα.
Στους νέους ηθοποιούς: Μη μασάτε στη δυσκολία. Αυτή η δουλειά ποτέ δεν ήταν εύκολη και ποτέ δεν εξασφάλιζε μέλλον σε κανέναν. Άρα, αν μη τι άλλο, εμάς η κρίση μας βρήκε εκπαιδευμένους.
Για την τέχνη, γενικότερα: Η τέχνη δεν μπορεί να γιατρέψει καμία πληγή μας. Μόνο να μας βοηθήσει για λίγο να τις ξεχάσουμε.
(*Πηγή φωτογραφίας: Εθνικό Θέατρο - Facebook page)
Χ. Φ.
