Μερικοί νερόβραστοι σκηνοθέτες προσπαθούν να μας πείσουν,
προκαλώντας με τα νέα μέσα ισχυρά εντύπωση. Κι αυτό ουδόλως είναι αθέμιτο, αν περιορίζεται στη σύνθεση της σκηνής ή της μουσικής, πλεγμένο άρτια γύρω από το σώμα του έργου. Αν όμως προβάλλεται έντονα ιδίως αυτό, αν την ώρα που κλείνουν μια και καλή τα φώτα της πλατείας, μετά το τρίτο κτύπημα, ο σκηνοθέτης βιάζεται να μας καταπλήξει, με πιάνει φόβος και κορεσμός και απογοήτευση.
Γιατί θέλετε να μας εντυπωσιάσετε κύριε, με όλον αυτό τον πλούτο ενδυμασιών, χρωμάτων και ηχηρών ραπισμάτων; Σκέφτεστε μην σας αδειάσουμε την αίθουσα; Διαθέτουμε υπομονή. Μην αγχώνεστε. Μήπως οφείλουμε να μείνουμε άναυδοι εμπρός στο «αριστούργημά σας»; Μα έχετε στη διάθεσή σας πάνω από μιάμιση ώρα να το πετύχετε. Αρκεί να μην αισθανόμαστε ότι βρεθήκαμε απρόσκλητοι σε νεκρόδειπνο.
Ώρες ώρες θυμίζετε εκείνους τους δημοσιογραφίσκους της ηλεκτρονικής μας εποχής, που μετρούν τις δυνάμεις τους ρουφιανεύοντας τα «κλικ» των περαστικών. Απέναντι στον εργοδότη τους φαίνονται βέβαια εν τάξει, αλλά σκεφθείτε εκείνα τα όντα, το «κοινό», που μπορεί να τσίμπησε προσωρινά εξ αιτίας του τίτλου, αλλά το μετάνιωσε μετά από λίγα λεπτά: «Μαΐστορα, έγραψα κάτι βλακώδες, αλλά με δύο πεταχτά γυναικεία στήθη, δες πόσα κλικ σου έφερα».
Τα όντα που έχετε στα χέρια σας, λέγονται ηθοποιοί, όχι επειδή τους βάφτισαν έτσι, αθέλητα, την εποχή που δεν ήξεραν να μιλάνε ανθρώπινα, αλλά επειδή συνειδητά έμαθαν να είναι μεταφραστές του θαυμαστού κόσμου που, μιλώντας ποιητικά, μεταλαβαίνει αλήθεια. Με σκέψεις που ανασαίνουν και ήχους που καίνε.
Τα ζώα σε κοπάδι θα επαναστατούσαν αν δοκιμάζατε να τα κάνετε να αναπνέουν όπως η μπαγκέτα σας. Τί περιμένετε λοιπόν από αυτά τα παράξενα όντα, που τα υποχρεώνετε να βάφονται, να φωνάζουν και να χειρονομούν, σαν να είναι γελωτοποιοί; Δίχως να μιλάτε στην ψυχή τους, πώς περιμένετε να μιλούν αυτά στην δική μας; Πώς να μας προξενήσουν έστω κάποιο ..ασυνήθιστο ενδιαφέρον ή και … ψυχαγωγία; Μόνο με τις προσφιλείς σας «ρεαλιστικές αναφορές»; Και πάλι με ψεύτικα διαφημιστικά μηνύματα; Σας παρακαλώ, τιμήστε την ιδιότητά σας, ειδάλλως γιατί δεν πάτε να σερβίρετε κονιάκ στις αδερφές του συγχωρεμένου;
[Για δύο ..πρωτοποριακές θεατρικές παραστάσεις (ο θεός να τις κάνει τέτοιες) που παρακολούθησα την περασμένη εβδομάδα]
Ο Χρήστος Κεχαγιάς είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου
