"Να φιλοτεχνήσει ο Αλέκος Φασιανός τον κόσμο του τσίρκου των Τεράτων". Είχα μεγάλη περιέργεια να μάθω τι και πώς. Και ο Γρηγόρης Χατζάκης μεγάλη θέληση να μου πει.
Η ιδέα ξεκίνησε ένα καλοκαιριάτικο βράδυ, σε μία δροσερή βεράντα. Να φιλοτεχνήσει ο Αλέκος Φασιανός τον κόσμο του τσίρκου των Τεράτων.
Ήθελα εξ αρχής να δημιουργηθεί μία σκοτεινή, υπερβατική, οριακά εφιαλτική ατμόσφαιρα. Και η ιδέα του φωτεινού, ακατέργαστου κόσμου του Αλέκου Φασιανού θα ήταν κάτι που θα προσέδιδε μία άλλη διάσταση στο μεταφυσικό/ονειρικό των Τεράτων. Βρεθήκαμε σπίτι του, κουβεντιάσαμε για το έργο, δέχτηκε αμέσως. Έπειτα, αρχίσαμε να μιλάμε για τον εικαστικό κόσμο που θα δημιουργούνταν. Στην αρχή πρότεινε κάποια πρώτα σχέδια με μία δισδιάστατη αναπαράσταση του εσωτερικού ενός τσίρκου. Η μόνιμη όμως παρουσία της χωροταξίας του τσίρκου στο μάτι του θεατή, δεν θα μπορούσε να δώσει χώρο στη ρευστότητα ενός ψυχικού τσίρκου, που συντίθεται και αποσυντίθεται κυκλικά και αέναα.
Συζητήσαμε για έναν χώρο που θα τοποθετούνταν περιφερειακά εικόνες/θραύσματα ενός τσίρκου. Κάποια θα υπήρχαν εξ αρχής, κάποια θα εμφανίζονταν κατά τη διάρκεια. Σημαιάκια, μονόζυγα, μονόροδα ποδήλατα... Το έργο άρχιζε να παίρνει μία πολύ ιδιαίτερη μορφή στις πρόβες κι αυτά ακόμα δεν φαίνονταν να έχουν θέση. Ήρθε, παρακολούθησε, άρχισε να τον συνεπαίρνει αυτό που γινόταν. Καταλάβαμε πως δεν έπρεπε να υπάρχει το τσίρκο. Του πρότεινα να φτιάξουμε έναν απόλυτα γυμνό χώρο, απογυμνωμένο ακόμα και από την εικόνα των δύο βασικών χαρακτήρων, των δύο σιαμαίων γυναικών.
Το τσίρκο θα ερχόταν και θα έφευγε. Όλα τα στοιχεία θα λειτουργούσαν ως κινούμενες εικόνες δύο διαστάσεων. Κάθε στοιχείο θα είχε τη δική του λειτουργία, θα κινούνταν με διαφορετικό τρόπο. Εξαίρεση αποτελούσε ο νάνος Μικέλ, η μόνη τρισδιάστατη απεικόνιση σχεδίου του Φασιανού, που λειτουργεί ως μεσάζοντας του κόσμου του τσίρκου και του πραγματικού κόσμου του θεάτρου. Αυτό, η κινούμενη εικόνα και η χρήση της, τον ενθουσίασε πάνω απ' όλα κι αρχίσαμε πια να δουλεύουμε πάνω σ' αυτό.
Πιστεύω πως το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Με έναν τρόπο καταφέραμε να επικοινωνήσουμε σε βάθος και να δημιουργηθεί τελικά κάτι που συνδυάζει και ενώνει τις οπτικές και των δυο μας. Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά όχι μόνο να συνεργάζομαι με έναν τέτοιον άνθρωπο, αλλά κυρίως το να καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε με τον τρόπο αυτό και να συνταιριάξουμε τόσο αβίαστα τις διαφορετικές γενιές μας.
*Το νέο έργο του Διαμαντή Γκιζιώτη παρουσιάζεται στον Τεχνοχώρο CARTEL, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη και σκηνικά & κοστούμια του Αλέκου Φασιανού.
Χρύσα Φ.
