Οι πρώτες φορές είναι οι πιο ισχυρές μνήμες. Δεν τις ξεχνάς ακόμη κι αν το παρελθόν κρέμεται από μια κλωστή. Σήμερα, η Παρθενόπη Μπουζούρη περιγράφει στο Onlytheater.gr την πρώτη εμπειρία διάδρασής της με το κοινό. Αγαπημένα Τριτάκια - συμμαθητές που κρέμονταν από τα χείλη της. Το παραμύθι έπρεπε να ειπωθεί..
Ήμουν πάντα ντροπαλό παιδάκι. Δεν μπορούσα να εκτεθώ εύκολα. Το απέφευγα. Ωστόσο, θυμάμαι ότι κάπου στην Τρίτη Δημοτικού, η δασκάλα μας ζήτησε να διηγηθούμε κάτι στην τάξη. Δέχτηκα να το κάνω, αφού εκείνο τον καιρό διάβαζα και ξαναδιάβαζα ένα βιβλίο με παραδοσιακά παραμύθια. Ανέβηκα, λοιπόν, να πω ένα παραμύθι, απ' έξω. Το θυμόμουν γράμμα - γράμμα. Εγώ πάνω και οι συμμαθητές μου από κάτω. Το κοινό. Η πρώτη μου διάδραση με το κοινό. Αξέχαστη. Θυμάμαι ότι χτύπησε το κουδούνι και τα παιδιά με ακολούθησαν μέχρι το προαύλιο για να τους πω τη συνέχεια του παραμυθιού.
Ακολούθησαν στο μέλλον οι "κανονικές" πρώτες σκηνικές εμπειρίες, αλλά συνειδητοποίησα, γυρνώντας πίσω και κάνοντας απολογισμό, ότι εκείνη η πρώτη φορά, εκείνη η αφήγηση του παραμυθιού είναι η πρώτη επί της ουσίας πρώτη μου σκηνική εμπειρία.
* Η Παρθενόπη Μπουζούρη αυτόν τον καιρό βρίσκεται σε πρόβες στο "Τρελό Αίμα'' του Παντελή Πρεβελάκη, που θα ανέβει μετά το Πάσχα στο Υπόγειο σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου.
Χρύσα Φωτοπούλου
