Με μικρές και σύντομες κινήσεις, βρίσκομαι στον κόσμο που πέρασε, στον κόσμο που υπάρχει και στην προοπτική του "θα". Κάποιες φορές, αυτό το "θα" τυχαίνει να μπορώ να το ακουμπάω. Να αισθάνομαι τη θερμοκρασία.
Κάτι άκουσα για την επιμονή, έγραψε και η Μυρτώ εκείνο το κείμενο. Πριν λίγο, μια άσχετη λέξη στη μηχανή αναζήτησης με "ξέβρασε" σε ένα κείμενο για τον Καμπανέλλη και τις φράσεις «Ήμασταν τότε, μια παρέα από νεαρούς, όλοι επίδοξοι θεατρικοί συγγραφείς, ποιητές και πεζογράφοι. Οι περισσότεροι είχαν πολύ μεγαλύτερο ταλέντο από εμένα. Όμως όλοι τους, μετά την πρώτη απόρριψη ή το πολύ τη δεύτερη, τα παρατούσαν.»
Εκείνος δεν τα παρατούσε.
Εφτά χρόνια, συνεχούς απόρριψης. «Έγραφα διαφημίσεις για οδοντόκρεμες για να ζήσω»
Από ποια ανθρώπινα σώματα παράγεται η επιμονή και η πίστη; Άνθρωποι που μπόρεσαν και τοποθέτησαν τη ζωή τους έξω από το σύρμα, ενώ ήταν μέσα απ' αυτό, έχουν αυτή την τεράστια αρετή της επιμονής, εντοπίζουν το πράσινο φυλλαράκι στην καμένη γη.
«Απαισιοδοξία ούτε και στην κόλαση», έλεγε.
Αυτό το λέει και ο παππούς μου.
Χρ. Φωτ.
