Οι γραπτές συνομιλίες με την συγγραφέα Γλυκερία Μπασδέκη είναι πάντα..κάτι άλλο. Είναι σαν να ανταλλάζουμε επιστολές. Πάνω δεξιά "για τη Χρύσα", πάνω αριστερά η ημερομηνία. Έχω σκεφτεί αυτό το "υπερατλαντικό" ταξίδι για την Ξάνθη να το κάνω μόνο και μόνο για να μου πει όλα αυτά από κοντά, να τη ρωτήσω κι εγώ, να μου πει ξανά για την "Ραμόνα" και το "Αχ", για τα ποιήματα και τις ακριβείς λέξεις.
Όταν τη ρώτησα ποια είναι τα στάδια από τα οποία περνάει ένας συγγραφέας, πριν γράψει ένα θεατρικό κείμενο μου είπε αυτό που χρειαζόμουν. Έτσι ακριβώς ήθελα να το ακούσω. "Μόνο χρόνος χρειάζεται. Κι όχι ο παροντικός, αυτός που τρέχει όσο γράφεις. Χρειάζεται πολύ παρελθόν- πένθη και έρωτες και ξεπεσμοί- που μαζεύονται και περιμένουν να βγουν στο πάλκο. Δεν υπάρχει επικαιρότητα, μέσα από το πριν μιλάς για το τώρα. Αυτό είναι το στάδιο.Ένα και μόνο του-άλλο δεν ξέρω."
Και πώς καταλήγει κάποιος να γράψει θρατρικό κείμενο; Για εσάς ήταν η απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη, αφού προϋπήρξαν πεζά και ποιήματα; Συνεχίζω εγώ. "Δεν ισχύει καμιά θεωρία της εξέλιξης στα γραψίματα. Δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει, δεν υπάρχει φυσική ροή και αναμενόμενα. Το θέατρο ήρθε γιατί ήταν να έρθει. Μπορεί και να μου την είχε στημένη γιατί κανα δυο παραστάσεις, σχεδόν αλυσοδεμένη, είχα δει πριν..Ευτυχώς που και ο Γιάννης Σκουρλέτης και ο Θοδωρής Γκόνης δεν πολυνοιάστηκαν για τη μαύρη τύφλα μου και με εμπιστεύτηκαν".
Αν ήμουν μαθήτριά της, στο Λύκειο που διδάσκει στην Ξάνθη, το πρώτο πράγμα που θα την ρωτούσα θα ήταν αυτό.
Κυρία, σε τι κάνει καλό το θέατρο;
"Εγώ σαν μια μεγάλη παράκληση το αντιμετωπίζω -στην αρχή υπέρ υγείας και με τον καιρό περνάς στο υπέρ αναπαύσεως. Μερικοί τυχεροί εμφανίζουν και συμπτώματα αθανασίας- θα δείξει, μη το δέσουμε και κόμπο".
*Η Ραμόνα (της Γλυκερίας Μπασδέκη, που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Σκουρλέτης και είδαμε στην Πειραιώς 260, αλλά και στο "Κυκλάδων") είχε (έχει) μια αδερφή, την Στέλλα. Η Λένα Δροσάκη της έδωσε φωνή, περπάτημα, βλέμμα και κάτι τελείως διάφανο. Κάτι σαν νερό.
Και είναι ένα από τα υποψήφια κορίτσια για την Καρφίτσα της Μελίνας εξαιτίας αυτής της Στέλλας.
Μόνο Συνεχίζεται..μπορώ να πω, έτσι για κατακλείδα.
(Λένα Δροσάκη. Φωτογραφία: Πάνος Μιχαήλ)
Χρύσα Φωτοπούλου
