Ο Στέλιος Κέλλερης, απόφοιτος της σχολής Βεάκη, ήθελε τόσο πολύ να γίνει ηθοποιός που ακόμα στις πανελλήνιες αντί για τα θέματα των εξετάσεων, έγραψε αποσπάσματα θεατρικών έργων και στίχους τραγουδιών. Φέτος συμμετέχει στον "Μυστικό Κήπο" σε σκηνοθεσία Μαριάννας Τόλη στο θέατρο Αμιράλ και στην " Ωραία Ελένη" που παρουσιάζεται στο Olvio σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Αδάμ.
Γεννήθηκα στον Πειραιά, όπου και ζω έως σήμερα. Επάγγελμα ηθοποιός. Το πώς έφτασα ως εδώ, το βλέπω σαν ένα ταξίδι που δεν έχει τελειώσει ακόμα, με αφετηρία τη συμμετοχή μου σαν πιτσιρικάς σε ερασιτεχνικές ομάδες κατόπιν παρότρυνσης των κοντινών μου ανθρώπων, αφού έβλεπαν την κλίση μου προς κάθε μορφή τέχνης.
Όταν έφθασε η ώρα να αποφασίσω τι θα ακολουθήσω στη ζωή μου, ήξερα ότι αυτό ήταν η υποκριτική. Αν και μέσα μου ήξερα τι θέλω να κάνω έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις, κυρίως για τους γονείς μου, ενώ ταυτόχρονα προετοιμαζόμουν για εισαγωγικές εξετάσεις σε κάποια δραματική σχολή. Δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τα μαθήματα του σχολείου και μάλιστα θυμάμαι στις πανελλήνιες αντί για λευκή κόλλα απάντησα στις ερωτήσεις των θεμάτων, παραθέτοντας κείμενα θεατρικών μονολόγων και στίχους από τραγούδια των Χατζηδάκι-Θεοδωράκη. Τελικά πέρασα στη σχολή Βεάκη απ᾽ όπου και αποφοίτησα. Εκεί απέκτησα όλα τα απαραίτητα εφόδια για να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες που έχει το επάγγελμα που μέχρι και τώρα το βλέπω ως έναν τρόπο να εξελίσσομαι σαν άνθρωπος. Δεν έμεινα όμως μόνο στη σχολή. Μετά την αποφοίτησή μου, ακολούθησα μουσικές σπουδές και σε ένα χρόνο από τώρα, αν όλα πάνε καλά, θα έχω και το πτυχίο μονωδίας. Πιστεύω πως το θέατρο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και με άλλες μορφές τέχνης και ειδικά στις μέρες μας, όπου ένας ηθοποιός πρέπει να είναι αρκετά «ευέλικτος» λόγω των μεγαλύτερων απαιτήσεων.
Φέτος, έχω την τύχη να είμαι σε 2 παραγωγές και συνεργάζομαι με αξιόλογους καλλιτέχνες μουσικούς, ερμηνευτές, χορευτές. Η μία είναι η κωμική όπερα «Ωραία Ελένη» του J. Offenbach στο θέατρο OLVIO σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Αδάμ. Πρόκειται για μια σάτιρα του μύθου της ωραίας Ελένης που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Αθήνα σε ελληνική μετάφραση, με προσαρμοσμένους διαλόγους που εξυπηρετούν μια πιο σύγχρονη και καθημερινή προσέγγιση του έργου, προσελκύοντας έτσι το νέο κοινό που θεωρεί την όπερα ένα είδος βαρετό, "παλαιομοδίτικο". Σας προσκαλώ να τολμήσετε να τη δείτε και να προκαλέσετε την τύχη σας με το άφθονο γέλιο που μπορεί να σας χαρίσει μια όπερα. Κάτι που δεν θα μπορούσατε ίσως να έχετε φανταστεί.
Όσο για τη δεύτερη παραγωγή, που είναι «Ο Μυστικός Κήπος» της Frances H.Burnett στο θέατρο Αμιράλ, χαίρομαι που συνεργάζομαι για ακόμη μια φορά με την Μαριάννα Τόλη, έναν άνθρωπο που με την αγνότητα και παιδικότητα της ψυχής που η ίδια διαθέτει, καταφέρνει πάντα με μοναδικό τρόπο να αγγίξει τις καρδιές των παιδιών. Το έργο έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα, αφού ο «μυστικός κήπος» είναι όλα εκείνα που κρύβονται καλά μέσα μας και τα αγνοούμε μέχρι να ανακαλύψουμε τον τρόπο και να τα «ξεκλειδώσουμε». Είναι ένα έργο για την αγάπη, το σεβασμό και την πίστη που μας χαρίζει μέσα μας τη δύναμη για να κατορθώσουμε το αδύνατο. Η ζωντανή μουσική εκτέλεση γνωστών αγαπημένων επιτυχιών, τα ακροβατικά, η σκηνοθεσία και η ελεύθερη διασκευή του έργου από την Μαριάννα Τόλη το καθιστούν ένα τρυφερό μιούζικαλ, ικανό για να κερδίσει τις εντυπώσεις όχι μόνο των μικρών, αλλά και των μεγάλων.
Αισθάνομαι πολύ τυχερός που μέχρι σήμερα ακολουθώ την πορεία που επέλεξα και ελπίζω αυτό το ταξίδι να συνεχίσει να μου χαρίζει όμορφες διαδρομές!
