Η Μαγιού Τρικεριώτη είναι σκηνογράφος και ενδυματολόγος. Φροντίζει, με λίγα λόγια, για την έκλυση φαντασίας και το στήσιμο ενός προσεγγγίσιμου μετα-κόσμου. Διαβάζοντας το κείμενό της, σκέφτομαι ότι το ισοδύναμο της φράσης "Είμαι τυχερός και ευγνώμων" είναι εκείνο το εξαίσιο "Είμαι γαλήνιος".
Αισθάνομαι πολύ μα πολύ τυχερή για τους ανθρώπους που έχω συναντήσει στο θέατρο και για τα προικιά που μου χάρισαν.
Θυμάμαι με ευγνωμοσύνη:
Την εμπιστοσύνη του δάσκαλου Μίμη Κουγιουμτζή, και τον τρόμο της ευθύνης μου, όταν βρέθηκα να σκηνογραφώ στα είκοσι έξι μου χρόνια στην ιστορική Φρυνίχου. Κι εκείνα τα "Γράμματα για τον Τέγια", έναν ολόκληρο πάκο γράμματα, που ένα - ένα τα έγραψα με το χέρι και τα έβαλα σε φακέλους με τα σωστά γραμματόσημα από τη συλλογή της γιαγιάς μου, της Μαριάννας.
Τον Νίκο Μαστοράκη που μου έμαθε την τομή μεταξύ σκηνικού και πραγματικού χώρου. Που ένωσε δύο ξέχωρα κομμάτια του μυαλού μου και με ελευθέρωσε προς την απεραντοσύνη του σινεμά.
Τη χαρά της δουλειάς, τη δουλειά - διασκέδαση κοντά στον Αντώνη Καλογρίδη και τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο.
Την ελευθερία και την καθαρότητα του Θωμά Μοσχόπουλου, που έχει ένα μαγικό τρόπο να ενώνει μέσα μας όλους μας τους κρίκους, να μας ενώνει όλους μας, τον ένα με τον άλλο, και να πλέκει την παράσταση.
Τις σκανταλιές με τον Έκτορα Λυγίζο.
Το βάρος της λέξης, με τον Νίκο Χατζόπουλο. Τη στοργή του Αντώνη Αντύπα.
Την κινηματογραφική και την «εφ’ όλης της ύλης» επικοινωνία με το Θάνο Αναστόπουλο.
Την καθαρότητα και τη σταθερότητα του Μιχαήλ Μαρμαρινού: μια γεμάτη απογύμνωση που σου καθαρίζει το μυαλό.
Τα «όχι» μου, που όσο και να τα μην τα έχω μετανιώσει, με βαραίνουν.
Τον Λευτέρη Βογιατζή. Για τα πάντα.
*Φωτογραφία εξωφύλλου: "Αυτοκρατορία" σε σκηνοθεσία Μ. Μαρμαρινού (Κοστούμια: Μαγιού Τρικεριώτη)
Δεύτερη φωτογραφία: "Μήδεια" σε σκηνοθεσία Αναστασίας Ρεβή (Κοστούμια: Μαγιού Τρικεριώτη)
Χρύσα Φωτοπούλου
