Με ρωτάνε γιατί επέλεξα το «Κάποιος να με φωνάξει» της Αναστασίας Βούλγαρη. Πολύ απλά, γιατί διαβάζοντάς το ήρθα αντιμέτωπος με το αίσθημα εγκατάλειψης. Ένα προσωπικό μου βίωμα, ιδιαίτερα κοινό, αφού πολλά παιδιά το κουβαλούν για όλη τους τη ζωή.
Σκηνοθετώντας το, συνειδητοποίησα ότι πολλοί απ' όσους ξέρω, ζουν μόνιμα με ένα «γιατί», σε κατάσταση αναμονής. Σ' αυτή την αλήθεια των ψυχολογικών μεταπτώσεων και των εμμονών, όταν αυτό το «γιατί» μας δίνει άλλοθι, θέλησα να σταθώ. Στο λιτό και καλαίσθητο σκηνικό πλαίσιο, άφησα να λειτουργήσει η δυναμική της ατμόσφαιρας και της εικόνας.
Η Ειρήνη περνά ολόκληρη τη ζωή της περιμένοντας την επιστροφή του πατέρα της.
Η ζωή της ξεδιπλώνεται επί σκηνής, μπλεγμένη με πολλά ιστορικά γεγονότα. Αυτό που δεν ξέρει, μέσα στις εμμονές της εγκατάλειψης και των «γιατί», είναι ότι το πιο αγαπημένο της πρόσωπο δεν έφυγε ποτέ από κοντά της, αλλά ζει για πάντα εκεί δίπλα της.
Οι εγκαταλελειμμένες ζωές, καταιγιστικά και ανάγλυφα, παλινδρομούν και γίνονται μοίρασμα με τον θεατή. Από τις 9 Μαρτίου ξεκινάμε στο θέατρο Μεταξουργείο, με πρωταγωνίστριες τις Ελένη Τζαγκαράκη και Αντιγόνη Δρακουλάκη. Το να "δέσω" μια παράστασή μου με μουσικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη ήταν κάτι που με δυσκόλεψε υπέροχα. Αφέθηκα σε μια ξεχασμένη ελληνικότητα που με εξέπληξε!
*σκηνοθέτης - ηθοποιός
real news 8.3.2015
