Είναι μόνο 24 και απόλυτα ικανή να πει " νιώθω τεράστια ικανοποίηση από την ενασχόληση μου με την υποκριτική, αλλά για την ώρα δεν έχω καμία εμμονή- αν δεν ένιωθα ευτυχισμένη, θα έφευγα για ένα μεγάλο ταξίδι, θα έκανα κάποια αγροτική δουλειά στην επαρχία ή θα γινόμουν μια καλή δασκάλα." Το θεατρικό ξεκίνημα της Νατάσας Εξηνταβελώνη είναι η "Χίλντα". Και νιώθω τυχερή (και) γι' αυτό.
Με λένε Νατάσα Εξηνταβελώνη και γεννήθηκα το 1991, στην Αθήνα όπου και μεγάλωσα. Είμαι παιδί της πόλης με απωθημένο τη θάλασσα και τη ζωή στη φύση. Ήμουν πάντα καλή μαθήτρια, μου έλειπαν όμως οι χειροπιαστοί στόχοι. Στις πανελλήνιες έγραψα άριστα (nerd), αλλά σύντομα κατάλαβα πως έπρεπε να ψάξω καλύτερα αυτό που θέλω να κάνω. Αγαπώ πολύ το διάβασμα και έμαθα από μικρή να σκέφτομαι (λογικά ή παράδοξα) και να αμφιβάλλω- μάλλον έτσι αναζήτησα το θέατρο.
Είμαι φοιτήτρια στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης, ενώ το καλοκαίρι που πέρασε αποφοίτησα από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Στην τηλεόραση εμφανίζομαι ως μια 17χρονη έφηβη, η Αλεξία, στη σειρά Μάνα x Ουρανού, στο Mega.
Το θεατρικό μου ξεκίνημα είναι ένας ακόμη λόγος να νιώθω τυχερή- ένα δυνατό κείμενο, σε μια κρίσιμη εποχή και με υπέροχους συνεργάτες. Παίξαμε τη “Χίλντα”, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και από την αγάπη μας δε μπορέσαμε να σταματήσουμε! Συνεχίζουμε κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο θέατρο Βικτώρια, με την Άννα Κουτσαφτίκη και τον Νικόλα Πιπερά, να υπηρετούμε αυτό το επίκαιρο κείμενο, με την πρωτότυπη και ειλικρινή γραφή της Marie Ndiaye. Είναι ένα έργο σίγουρα σκληρό, καθώς δίνει στην αφηρημένη έννοια της εξουσίας την ανθρώπινη της διάσταση, κάνοντας τον θεατή/αναγνώστη να θίγεται προσωπικά.
Για μένα εκεί έγκειται και το μεγαλείο του έργου: στο καλό ή στο κακό, παντού, ενυπάρχει το τρωτό της ανθρώπινης φύσης, που δεν αφήνει κανέναν ακέραιο. Αυτό που λέμε “άνθρωπος”, ψάχνει από κάπου πάντα να τραφεί. Γι' αυτό δε νοείται εξουσία χωρίς παράσιτα. Αυτό το διάστημα παρακολουθώ πολλές ταινίες και ενθουσιάζομαι με την υποκριτική. Ακόμη, μελετώ τον Κάφκα με αφορμή την επόμενη δουλειά που θα κάνουμε με συμφοιτητές μου από τη σχολή (Γ. Κατσής, Μ. Μοσχούρη, Κ. Πλεμμένος, Ρ. Ρώτας, Ν. Σιδέρη). Νιώθω τεράστια ικανοποίηση από την ενασχόληση μου με την υποκριτική, αλλά για την ώρα δεν έχω καμία εμμονή- αν δεν ένιωθα ευτυχισμένη, θα έφευγα για ένα μεγάλο ταξίδι, θα έκανα κάποια αγροτική δουλειά στην επαρχία ή θα γινόμουν μια καλή δασκάλα.
Χρύσα Φ.
