Την τελευταία φορά που βρεθήκαμε, πριν λίγους μήνες στην Αλεξάνδρας, (απέναντι απ' το παλιό μου σπίτι), γελούσαμε τόσο δυνατά, που μας κοίταζαν επιτιμητικά από τα γύρω τραπέζια. Γελούσαμε -για σχεδόν τα ίδια θέματα - όπως τότε, στο παλιό γραφείο, της εταιρείας παραγωγής που είχατε με τον Ηρακλή, κάπου στο Κολωνάκι. Κι αφού γελάσαμε πολύ, μου είπες ότι κουράστηκες κι ότι σ' αρέσει πολύ, που κάθεσαι ήσυχος σπίτι σου. Είπαμε για το θέατρο Τέχνης, για τη Μαριάννα που πίστευες, για την Ελένη που σε συμβουλεύεται ακόμη, για τις ανακατατάξεις στο θέατρο, κάτι μυστικά, δικά μας, κάτι παλιές ιστορίες και μετά πάλι γέλια, πολλά γέλια.. Θα ξαναβρισκόμασταν για κάτι που είχε σχέση με το Τέχνης. ''Μην εξαφανιστείς πάλι'' μου είπες, ''ναι καλά'' σου απάντησα, ''εσύ είσαι ο σταρ, αγάπη μου''. Έστριψες από το πλάι της ''Σόνιας'' κι έφυγες περπατώντας. Μετά από κάποια βήματα, γύρισες το κεφάλι και μου κούνησες το χέρι.
Η Ελένη.
Μια φορά θυμάμαι, είχαμε ραντεβού στο γραφείο σου, να συζητήσουμε για μια εκπομπή και με πλησίασε ένα ντροπαλό νεραϊδάκι, κρατώντας έναν πανέμορφο γάτο, στην αγκαλιά. Με ρώτησε, αν θα ήθελα καφέ. "Να σου συστήσω την Ελένη'', είπες κοιτώντας την τρυφερά κι έτσι γνώρισα την Ελένη Κούρκουλα, που αγαπούσες πολύ.
Το πάρτυ
Θυμάσαι το πάρτυ στη Βουλιαγμένη; Τότε που ο Λουκιανός, έτρεχε στη Μελίνα και της ζητούσε μια πλαζ του ΕΟΤ, μια μέρα, που θα έχει φεγγάρι, αλλά .. και πυγολαμπίδες. Που ήθελε να θάψει ουίσκι κάτω από την άμμο. Θυμάσαι την Έλλη Σεμιτέκολο, που πριν τη δύση, έπαιξε Scott Joplin; Την ορχηστράρα με τα 17 άτομα, μέσα στη θάλασσα. Το δικό μας Γούντστοκ. Είχα κάνει σκασιαρχείο από την εφημερίδα με την κολλητή μου (μετέπειτα κυρία Μηλιώκα). Ο άλλος κολλητός, ο Σιάφκος, είχε λυσσάξει να κολυμπάει γύρω γύρω από την πλωτή εξέδρα και να πετάει νερά στα καλώδια. Εσύ κι ο Ηρακλής κινηματογραφούσατε. Θυμάσαι το τραγούδι Διαγόρα; «Όσοι πηγαίνουν στη Βουλιαγμένη, λέει ένας νόμος παλιός, νύχτα με φεγγάρι κι είναι λίγο πιωμένοι πάντα την βρίσκουν αλλιώς». 100.000 άτομα, ήμασταν αλλιώς, εκείνη τη νύχτα.
Η τηλεόραση.
Ένα χρόνο πριν, μας είχε φέρει σ' επαφή, ο Κώστας Λαλιώτης, (τότε που χρειάστηκε να διακόψω τις σπουδές μου στην Ιταλία, για να ...κάνω τηλεόραση). Σε εσένα είχε πέσει ο κλήρος να μου την μάθεις..
Με είχε πάρει ο Γεννηματάς τηλέφωνο.
-Άσε τις Ιταλίες και το AVANTI και έλα στην Αθήνα.
-Για επίσκεψη ή για πάντα;
-Εννοείται για πάντα. Έχεις δουλειά.
-Χρωστάω μαθήματα.
-Μέχρι το τέλος της εβδομάδας πρέπει να έχεις έρθει.
Ο Γιώργος Παπαχρήστος, ήταν φίλος μου, του ζήτησα συμβουλή ''Μου ζητάνε να γυρίσω κάτι video για το ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν ξέρω τηλεόραση...''
-Ευκαιρία να μάθεις.
-Πώς θα το πω στον Χριστοδουλίδη; Θα νομίζει ότι θα παραμελήσω την εφημερίδα.
-Βρες τον σε καλή στιγμή.
Πρώτη μέρα γύρισμα. Ο κύριος με το μουστάκι και τα γυαλιά, είναι ο σκηνοθέτης. ''Έτσι θα κρατάς το μικρόφωνο και θα κάθεσαι αμόρσα στην κάμερα'' (Ούτε που διανοήθηκα να ρωτήσω τι σημαίνει αμόρσα).
-Είμαι ο Διαγόρας Χρονόπουλος και συ πρέπει να σαι η...
-Η Σεμίνα Διγενή
-Τρία, δύο, ένα πάμε...
Σαν να φωταγωγήθηκε ξαφνικά η Κάνιγγος, σαν να πέσανε βεγγαλικά, σαν να άστραψαν όλα τα στρας του κόσμου, σε εκείνο το πρώτο πλάνο που έπαιζε μόνο το χέρι μου, με το μικρόφωνο στο στόμα ενός συνδικαλιστή.
-Πώς κρίνετε την οικονομική πολιτική της ΝΔ;
-Στοοοπ! Όχι τόσο κοντά το μικρόφωνο. Πάμε ξανά
Η ταινία.
Θυμάσαι τότε, στην Ελλάδα του 87, επί αυτοκρατορίας Ανδρέα του Μεγαλοπρεπούς και του τάθη Ψάλτη, που συμμετείχες στην πιο επί της ουσίας, πολιτική σάτιρα όλων των εποχών; Λέω για την ταινία ''Βίος + Πολιτεία'' του Περάκη, το 1987, που έπαιζες το Πρόεδρο των Κομματαρχών. Με τον Άλκη ( Παναγιωτίδη) Μαρλαφέκα, με Κιμούλη Καραμάνο και Μπαλούρδο τον Κοντογιαννίδη. Πόσο γέλιο...
Η Τετάρτη
Σήμερα, πάγωσα με την είδηση. Δεν μ' αρέσουν τα αστεία σου, Διαγόρα. Πρώτη φορά δεν μ' αρέσουν. Προτιμώ εκείνο το 'ΣΤΟΠ πάμε ξανά''.
