Η Ελένη Ράντου έχει πετύχει αυτό που φαίνεται απλό, αλλά είναι δύσκολο. Είναι πολύ οικεία περίπτωση. Το γέλιο, το χιούμορ της, το πώς θα πει το "ευχαριστώ, να 'σαι καλά" μέχρι το πώς θα θυμώσει με στυλ και ταμπεραμέντο. Κάτι θυμίζει σε όλους. Εν δυνάμει για τους πάντες συμμαθήτρια, μαμά, φίλη, δασκάλα. Ελένη σκέτο. Χωρίς το "Ράντου".
Η Ελένη που πέρασε, πριν μπει στο Εθνικό και το τελειώσει με άριστα, από Φιλοσοφική μεριά και πήρε φοιτητικό πάσο που έγραφε "Τμήμα γαλλικής φιλολογίας". Όταν μιλούσε, λέει, γαλλικά, κανονικά γαλλικά, στην κόρη της, εκείνη (η Νικολέτα δηλαδή) νόμιζε ότι η μαμά της εξαφανιζόταν και τη θέση της έπαιρνε μια άλλη, μια Γαλλίδα από τις Κάννες, ας πούμε.
Ως αριστούχος τελειόφοιτος της Δραματικής σχολής, προσλήφθηκε αμέσως από το Εθνικό θέατρο, στο οποίο ξεκίνησε τη θεατρική της πορεία ερμηνεύοντας την Κατερίνα, στο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, "Η Στρίγγλα που έγινε αρνάκι". Επειδή όμως, τότε, ο Μίνως Βολανάκης ήταν στο Κρατικό, η Ελένη Ράντου θεώρησε σημαντική κίνηση να τα μαζέψει και να ανηφορίσει προς Θεσσαλονίκη. Πάντα πρέπει να ακολουθούμε το ένστικτό μας. Είναι και σκορπιός..(ας με συγχωρήσει η επιστήμη..)
Μετά βρέθηκε και με το θίασο της Βουγιουκλάκη, το θίασο της Ντενίση κ.α.
"Μ' αρέσει αυτή η πιτσιρίκα, πολύ", έλεγε η Αλίκη.
Η Φιλουμένα από την Νάπολη βρήκε πρόσωπο να κάνει το κομμάτι και το 2015. Και αυτό δεν είναι άλλο από το πρόσωπο της Ελένης Ράντου.
Χ. Φ.
