H συγγραφέας και ηθοποιός από τη Θεσσαλονίκη Πένυ Φυλακτάκη μάς εξομολογείται πώς έγραψε το θεατρικό της έργο "Το Κτίριο" , ένα έργο που έκανε τους δικούς ανθρώπους αλλά και την ίδια να αναρωτιούνταιται ποια είναι. Ένα παιδί, μια νέα καλλιτέχνης, μια σοφή γριά, ίσως όλα μαζί... Όπως καθένας μας....
Ήμουν εντελώς απροετοίμαστη όταν με επισκέφτηκε ΤΟ Κτίριο. Όπως συμβαίνει με όλα όσα σημαδεύουν τη ζωή κάθε ανθρώπου, έναν μεγάλο έρωτα, μια απίστευτη ευκαιρία, μια τραγική καταστροφή, όταν πρωτοεμφανίζονται, ούτε που μπορείς να υποψιαστείς το ρόλο που θα παίξουν στη συνέχεια. Έτσι έγινε και με αυτό. Ήρθε την ώρα που χάζευα αμέριμνη ένα κτιριακό απομεινάρι προηγούμενου αιώνα σε μια γωνιά της Αριστοτέλους. Ήρθε μεταμφιεσμένο σαν απλή παιδική ερώτηση: «Τι θα μπορούσε να πει αυτό το κτίριο αν μιλούσε;»
Μόνο όταν μετά από πολύ πολύ καιρό τελείωσα το θεατρικό και έγραψα ΑΥΛΑΙΑ, κατάλαβα ότι εκείνη την πρώτη ερώτηση δε μου την είχε κάνει ένα παιδάκι. Ήταν ο Χρόνος που μου ψιθύρισε: «Πόσες φορές μπορεί να ξεκινάει κάποιος πάλι από την αρχή;» Δεύτερη σχολή, πέμπτη μετακόμιση, τρίτη σχέση, δεύτερος γάμος, τέταρτο παιδί, έκτη δουλειά, δέκατο θεατρικό, εικοστή αρχή δίαιτας, χιλιοστό δελτίο Τζόκερ, πεντηκοστή επέτειος, έκτη σύνοδος κορυφής, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, πόσες φορές μετράμε όλοι μας; Και κάθε φορά είναι ίδια με την προηγούμενη και τελείως διαφορετική. Και κάθε φορά είσαι απόλυτα υποψιασμένος και εντελώς ανίδεος. Και κάθε φορά αναρωτιέσαι «πώς φτάσαμε μέχρι εδώ;» Και το ήξερες, το είχες δει όλο από την αρχή.
Και ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ είδε. Και είδε μέσα στους αιώνες. Και μαζί του είδα κι εγώ. Και ένιωσα το βάρος του στις δικές μου πλάτες. Μια από χρόνια μια φίλη, από τους πρώτους που το διάβασε, με πήρε έντρομη τηλέφωνο: «Ποια είσαι;» με ρώτησε. «Δεν μπορεί να είσαι η κοπέλα που ξέρω. Είσαι μια πολύ πολύ γριά που έρχεται από τα βάθη του χρόνου και κρύβεται κάτω από τη όψη σου». Χαλάλι τέτοιο βάρος. Μικρό το τίμημα για ένα τόσο υπέροχο ταξίδι, ειδικά όταν σε βρίσκει απροετοίμαστη. Αλλά λέω ψέματα. Το ήξερα απ’ την αρχή. Το είχα δει όλο. Ή μήπως όχι;
