Ο Παντελής Δεντάκης με αφορμή την παράσταση "Όλα τα μανιτάρια τρώγονται (αν και ορισμένα μόνο μία φορά"), που βασίζεται στο ομώνυμο κείμενο του Ερβέ Λε Τελιέ και παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία δική του με του στο Θέατρο του Νέου Κόσμου γράφει ένα κείμενο για μια άγνωστη Εκείνη που κατακυριεύει τη σκέψη, τη μέρα, την ώρα, κάθε δευτερόλεπτο...
- Και τι σκέφτεσαι λοιπόν;
- Σκέφτομαι πως όλη τη μέρα πρέπει να μου πέρασαν 3000 σκέψεις απ' το μυαλό, αλλά περίπου οι 2985 πρέπει να αφορούσαν το ίδιο θέμα. Και σκέφτομαι πως όλη τη μέρα σκέφτομαι με τον ίδιο αδιέξοδο τρόπο. Και σκέφτομαι πως με ρώτησαν 3 άνθρωποι “τι σκέφτεσαι”, κι εγώ και στους 3 είπα “τίποτα”. Α ψέματα, στον 3ο είπα “τίποτα μωρέ, κάτι έγινε σήμερα στη δουλειά και...” και σταμάτησα. Αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε γίνει τίποτα στη δουλειά. Απλώς σκεφτόμουν Εκείνη. Και άντε τώρα να του πω πως σκέφτομαι Εκείνη. Θα άρχιζε τις ερωτήσεις. Οπότε προτίμησα να του πω αυτή τη βλακεία.
- Και τώρα τι σκέφτεσαι;
- Εκείνη.
- Τώρα τι σκέφτεσαι;
- Εκείνη.
- Τώρα;
- Τώρα σκέφτομαι πόσο κρίμα ήταν που πέθανε τόσο νωρίς ο Φρέντυ Μέρκουρι.
- Τώρα;
- Σκέφτομαι πόσο κρίμα που πέθανε τόσο αργά ο Χίτλερ.
- Τώρα;
- Πάλι Εκείνη. Σκέφτομαι πόσο ηλίθια είναι που με άφησε. Σκέφτομαι πως θα έπρεπε να περίμενε να πηγαίναμε πρώτα διακοπές και μετά να φύγει.
- Τώρα τι σκέφτεσαι;
- Σκέφτομαι πως δε θα δούμε ποτέ εξωγήινους. Μάλλον έχουν πάρει την αντίθετη κατεύθυνση στον σύμπαν. Οπότε δε θα συναντηθούνε ποτέ με τη γη.
- Τώρα τι σκέφτεσαι;
- Σκέφτομαι πως δε θα δω ποτέ μαζί της εξωγήινους. Γιατί μάλλον έχουν πάρει την αντίθετη κατεύθυνση στον σύμπαν. Οπότε δε θα συναντηθούνε ποτέ με τη γη. Και μάλλον κι αυτή έχει πάρει αντίθετη κατεύθυνση στον σύμπαν από μένα.
- Και τώρα τι σκέφτεσαι;
- Σκέφτομαι πως κάθε φορά που της έλεγα “μη μου λες ευχαριστώ”, σκεφτόμουν πως οι Ιάπωνες δεν είχαν στο λεξιλόγιό τους τη λέξη “ευχαριστώ” , πριν απότην άφιξη των πρώτων Ιεραποστόλων. Και όχι γιατί ήταν αγενείς, αλλά γιατί είχαν βρει άλλους να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους.
- Τώρα τι σκέφτεσαι;
- Τίποτα.
- Έλα, μη λες ψέματα, πες μου, τι σκέφτεσαι;
- Σκέφτομαι πως αν έπαιρνα το μετρό, θα μπορούσα να Τη συναντήσω σε 25 λεπτά. Αλλά σκέφτομαι πως θα έχανα τζάμπα 50 λεπτά απ' τη ζωή μου, και 2 εισιτήρια, γιατί Αυτή δε θα ήθελε να με συναντήσει.
- Και τώρα...;
- Μη με ξαναρωτήσεις τι σκέφτομαι! Σκέφτομαι ό,τι γουστάρω. Σκέφτομαι πως τζάμπα είναι όλος αυτός ο πόνος στη ζωή, αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε. Σκέφτομαι Εκείνη. Σκέφτομαι πως ο συγγραφέας Ερβέ Λε Τελιέ ζει στο Παρίσι. Σκέφτομαι πως το Παρίσι είναι ωραίο, μόνο και μόνο επειδή ζει Εκείνη εκεί. Σκέφτομαι πως 2 άνθρωποι είναι στην ουσία 1+1 άνθρωποι. Σκέφτομαι πως αν στην Ελλάδα πεις “Μερσί”, όλος παραδόξως αυτός που θα τ' ακούσει, θα είναι σαν να άκουσε “ευχαριστώ”. Σκέφτομαι πως τα ψάρια δεν ξέρουν πως θα πεθάνουν. Σκέφτομαι πως οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ μαλάκες. Άι στο διάολο. Σταματάω να σου λέω τι σκέφτομαι, γιατί όλη αυτή τη ώρα σκέφτομαι Εκείνη. Σκέφτομαι πως πάω να καπνίσω 15 τσιγάρα και να πιω 3 ούσκια... Και ξανάρχομαι.
