Είναι ταλαντούχος και γαλήνιος. Σου ζητάει να του μιλάς στον ενικό, έχει συστολή, στα μεγάλα λόγια κοκκινίζει, παιδί, μεγάλο παιδί. Πριν καιρό, σε μια από τις παραστάσεις του "Αγαμέμνονα", καθόμουν σε τέτοιο σημείο που άκουγα ακόμη και την εσωτερική του διεργασία. Ένιωθα την ορμή της ατάκας.
Ο Μηνάς Χατζησάββας ήθελε από πάντα να γίνει ηθοποιός. Η οικογένεια δεν είχε καμία σχέση με το θέατρο. Η μάνα του απλώς ονειρευόταν να τον δει σε κάποια τράπεζα (την είχε μπερδέψει με την Αγία Τράπεζα, όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος), ενώ ο πατέρας ήταν πιο ελεύθερος. "Να κάνει ό,τι θέλει το παιδί".
Κάποιο καλοκαίρι, είδε σε θερινό σινεμά, μαζί με την αδερφή του, μια ταινία με τον Πίτερ Παν. Το φεγγάρι, ο Υμηττός απέναντι, το καλοκαίρι που τα σκέπαζε όλα και ο ήρωας της ταινίας τον οδήγησαν, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, να πει το σπαραξικάρδιο "ή ηθοποιός ή τίποτε άλλο".
"Από μικρός ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ο πατέρας μου σαλάμια έφτιαχνε. Καμία σχέση, δηλαδή. Απλά με άφησε να κάνω ότι ήθελα, η μητέρα μου ήθελε να συνεχίσω τη δουλειά του πατέρα μου, το σημαντικό από όλα αυτά ήταν, ότι από το δημοτικό κατάλαβα πως κάτι μου πήγαινε στο θέατρο, όταν το είπα στο δημοτικό, με κοροϊδέψανε, με είπανε Αλίκη Βουγιουκλάκη, και είπα όντως έχουνε δίκιο δεν είναι καλό αυτό, ας κάνω κάτι άλλο. Αλλά εκεί, είχα κολλήσει! Έτσι, μετά την τετάρτη γυμνασίου, κατάλαβα ότι μόνο αυτό μπορώ να κάνω, και ενώ μέχρι τότε, ήμουν από τους πέντε καλύτερους μαθητές, στο τέλος πέρασα με 13,3 στο απολυτήριο. Διότι πήγαινα στο θέατρο, σινεμά κλπ."
Το 1969, τη χρονιά που τέλειωσε τη Δραματική Σχολή, μπήκε αμέσως στην ομάδα του Ελεύθερου Θεάτρου και κει πραγματοποίησε και τα πρώτα περπατήματά του στη σκηνή. Ήταν Χούντα και η ανάγκη για ελεύθερη έκφραση έσπρωξε τους ανθρώπους στη δημιουργία τέτοιων ομάδων. Το προϊόν τους ήταν κάτι ανυπέρβλητο. Και στην ποίηση και τη λογοτεχνία και τη μουσική και το θέατρο.
*Και να μην έλεγε σε κανέναν το πάθος του για τον Πίτερ Παν, εγώ θα το καταλάβαινα.
Χρύσα Φ.
