Η πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή του ήταν, όταν μας χαρισαν το CD με τη ζωντανή ηχογράφηση από την "Ιερά οδό". Ο Φ. της οικογένειας είναι φουλ Νταλαρικός, οπότε. Σ' αυτό το CD (1998), την "Μικρή πατρίδα" τραγουδούσε ο Νταλάρας με τον Χρήστο Θηβαίο. Κόλλησα με την φωνή, έφτιαξα μυθική φυσιογνωμία στο μυαλό μου, απόλυτα ταιριαστή μ' αυτή την φωνή που κάθε της φωνήεν ήταν από δω μέχρι.. την Τενερίφη, σε έκταση.
Είδα ποιος είναι, τελικά, ο Θηβαίος και τον συμπάθησα αμέσως. Τον συμπαθούσαν και οι φίλοι μου. Τον συμπαθούσε και ο Γιώργος. Έγραφε θυμάμαι στα βιβλία του διάφορα, μα πιο πολύ απ' όλα μ' άρεσε το "Ένα μπλουζ η αγάπη μου πένθιμο, μια πομπή μαύρων αυτοκινήτων". Μ' αυτό "μ' έριξε".
Μια φορά στη Φιλοσοφική, που είχε έρθει ο Χ. Θ. με μια κιθάρα, του πιάσαμε κουβέντα για τις σπουδες του στην Ιταλία. Οι επίσημες πληροφορίες λένε τα εξής: "Ο Χρήστος Θηβαίος σπούδασε φιλοσοφική στη Μπολόνια με καθηγητή τον Umberto Eco και δούλεψε σαν μουσικός με παραδοσιακά Ιταλικά σχήματα και παραδοσιακά σχήματα Εβραϊκής μουσικής (σεφαραδίτικα, ασκεναζίτικα)". Αξέχαστη μέρα..
Στο διαρκώς παρατεινόμενο "9:05", που πρωταγωνιστεί μαζί με Παπακωνσταντίνου και Ιωάννου, είδαμε ότι "το' χει" και υποκριτικά ο άνθρωπος. Από οικογένεια ηθοποιών. Λογικό.
Υποδειγματική άνεση.
Μέχρι τις 10 Μάη, στο Διάνα, προλαβαίνω να ξαναπάω και να προτείνω στους καλλιτέχνες συμμαθητές μου του 1998, να κάνουμε εκεί το reunion.
Ένα μπλουζ η αγάπη μου πένθιμο,
η ζωή είναι θέμα πιθανοτήτων.
Τώρα πια κουβέντες σαν κι αυτές τις καταλαβαίνω πλήρως.
Χρύσα Φωτοπούλου
