Ο Ρωμανός Μαρούδης είναι ένας νέος ηθοποιός με σπάνια αφοσίωση στο θέατρο. Ίσως γιατί εκεί βρήκε τον τρόπο να νιώθει πλήρης και να βιώνει όσα δεν μπορεί κανείς να βιώσει στην πραγματική ζωή- ευτυχώς ή δυστυχώς…. Φέτος ξανασυνεργαζέται με το δάσκαλο του , τον Αλέξανδρο Κοέν, αυτή τη φορά στην «Επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας» του Ντύρενματ που θα παρουσιαστεί μετά το Πάσχα στο θέατρο Βρετάνια.
Γνώρισα το θέατρο μικρός και από τότε, με έναν ανεξήγητο τρόπο, το αγάπησα και το ένιωσα σαν δρόμο πληρότητας. Γιατί στο θέατρο ο ηθοποιός βιώνει ακραίες καταστάσεις, που δε θα ζήσει ποτέ, είτε από ευλογία είτε από "κατάρα". Και γιατί μπορείς να μοιράζεσαι χωρίς ενοχές ή να κρύβεις τα δικά σου "κόκαλα στην ντουλάπα". Μεγαλώνοντας, βέβαια, γεννήθηκε και ο φόβος να αντιμετωπίσω το όνειρό μου. Όμως, άνθρωποι δικοί μου, αλλά και άνθρωποι που θα γνώριζα αργότερα δε μου επέτρεψαν να απομακρυνθώ. Ένας από αυτούς, ο καθηγητής μου, Αλέξανδρος Κοέν, που μέσα από τη δραματική σχολή και μέχρι σήμερα μου δίνει την ευκαιρία να παίζω.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο έργο "Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας". Θεωρώ πως αυτό που κάνει ξεχωριστό αυτό το έργο του Φρήντριχ Ντύρρενματ είναι ότι μέσα από μια μαύρη κωμωδία θίγει ζητήματα που απασχολούν κάθε άνθρωπο μεμονωμένα, αλλά και κάθε κοινωνία στο σύνολό της. Ζητήματα επίκαιρα, αλλά και συνυφασμένα με την κάθε εποχή. Ένας έρωτας με άδοξο τέλος, μία κοινωνία σε οικονομική παρακμή, αλλά κυρίως ένας "από μηχανής θεός" που προσφέρει σωτηρία, δημιουργώντας ηθική κρίση και πατώντας σε μία στρεβλή δημοκρατία. Νομίζω, βέβαια, πως τέτοιες έννοιες, όπως και η δικαιοσύνη, είναι σχετικές. Η Κλαιρ Ζαχανασσιάν (Μίρκα Παπακωνσταντίνου) είναι σήμερα ο θύτης, έχοντας όμως υπάρξει χτες το θύμα. Γιατί ο Ιλ (Δημήτρης Πιατάς), το θύμα σήμερα, χτες ήταν ο θύτης. Επομένως, το δίκαιο είναι στην κρίση οποίου παρακολουθεί την ιστορία.
Ο ρόλος του Μπάτλερ, τον οποίο υποδύομαι, είναι σήμερα υπερασπιστής των συμφερόντων της Κλαιρ και ακόλουθός της, ενώ χθες, ως αρχιδικαστής, ήταν εκείνος που την καταδίκασε. Είναι ο πρώτος που η Κλαιρ εξαγόρασε στο δρόμο για την εκδίκησή της. Όχι μόνο τη θέση του, αλλά και τα συναισθήματά του. Για το ρόλο αυτό, δεν υπάρχει δίκαιο, αφού σε κάθε περίπτωση επέλεξε την πλευρά του θύτη. Έτσι, καλούμαι να υποδυθώ έναν άνθρωπο στεγνό από κάθε ηθική και συναίσθημα.
Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015
Α.Κ.
