Η Νατάσα Παπανδρέου είναι απ' τους τυχερούς που έζησαν στην παιδική τους ηλικία το εξαίσιο τραβολόγημα στα θέατρα, τα τσίρκα και τις μουσικές σκηνές για να μπορούν να έχουν ολοκάθαρη την απόφαση μπροστά τους, στην υπέροχη ηλικία των 17. Τότε που συμβαίνουν οι μεγάλες ανακαλύψεις.
"Απόφαση τελική για να γίνω ηθοποιός πήρα στη λύκειο. Μέχρι τότε έζησα μια παιδική και εφηβική ηλικία με πολλά καλλιτεχνικά ερεθίσματα. Μ’ έναν μπαμπά που κάθε φορά που γύριζε σπίτι απ’ τη δουλειά το ριχνε στους Floyd και στο Hitchcock και μια μαμά που μια περίοδο κολλούσε με τα φυτά, μια άλλη με τα πουλάκια που κελαηδούν, μια άλλη με τον Μπιθικώτση. Οι παππουδογιαγιάδες με πήγαιναν τσίρκα, καραγκιόζηδες...κλπ. Οπότε το περιβάλλον μου, μου έδωσε κάποια ερεθίσματα. Το θέατρο το ανακάλυψα στα 13 μου. Είχα ακούσει κάτι καθηγήτριες μου στο σχολείο να μιλούν για μία παράσταση, ζήλεψα κι ήθελα να τη δω. Ε πήρα τη γιαγιά μου παραμάσχαλα και πήγαμε. Ήταν «ο Γλάρος» του Τσέχωφ σε σκηνοθεσία του Νίκου Μαστοράκη. Κόλλησα. Ακολούθησαν θεατρικά με την ερασιτεχνική του σχολείου, κολλήματα με λογοτεχνικά έργα... Ε κάπου στα 17 ξεκαθάρισα μέσα μου ότι αυτό θέλω."
Σας ενημερώνω ότι μπορείτε να την συναντήσετε στην παράσταση «Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ στο Baumstrasse – Δρόμος με Δέντρα.
Χ. Φ.
