Στον Κυριάκο Μαρκάτο αρέσει να παρατηρεί τον κόσμο που μπαίνει στο θέατρο προν ξεκινήσει η παράσταση. Μετά όλοι - ηθοποιοί και θεατές- γίνονται ένα. Αυτή η ιδιαίτερη επικοινωνία τον γοήτευσε και έγινε ηθοποιός. Φέτος συμμετέχει στην παράσταση "Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας" του Φ. Ντύρενματ που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν στο Θέατρο Βρετάνια μετά το Πάσχα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς. Εκεί γνώρισα και το θέατρο! Στην ηλικία των έξι, βλέποντας μια θεατρική παράσταση στο δημοτικό θέατρο, είπα ότι αυτό θέλω να κάνω. Να γίνω ηθοποιός και έγινα, όχι τόσο εύκολα όσο ακούγεται βέβαια. Κατά τη διάρκεια μιας παράστασης συμβαίνει κάτι μαγικό ανάμεσα στην πλατεία και τη σκηνή. Επικοινωνούμε χωρίς να γνωρίζει ο ένας τον άλλον. Μου αρέσει πολύ να βγαίνω από το καμαρίνι αρκετά πριν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι και να κρυφακούω τους θεατές. Μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε και ξαφνικά χτυπάει το τρίτο... Ο θόρυβος σταματάει σχεδόν απότομα και τότε συμβαίνει αυτό το μαγικό. Γινόμαστε ένα.
Στο έργο « Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας» υποδύομαι τον πάστορα του Γκύλλεν. Περίεργος άνθρωπος, θα έλεγα. Έχει τις αρχές του, τα πιστεύω του, αλλά στο τέλος τα ξεπουλάει όλα για μια «καινούρια καμπάνα με εξαίσιο ήχο». Πολύ θλιβερό και όμως τόσο επίκαιρο. Στην αρχή λέει όχι στην πρόταση της Κλαίρ Ζαχανασιάν, που ζητάει να σκοτώσει κάποιος τον Ιλ - τον παιδικό της έρωτα – με αντάλλαγμα ένα δισεκατομμύριο που θα έφερνε ξανά την ανάπτυξη στη χρεοκοπημένη πόλη του. Στη συνέχεια όμως και αυτός, όπως και όλοι οι πολίτες, αλλάζει στάση και προδίδει το συμπολίτη του. «Ο κόσμος μ’ έκανε πόρνη, τώρα θα κάνω εγώ τον κόσμο πορνείο. Οικονομική ανάπτυξη για ένα πτώμα!» λέει η Κλαιρ στην αρχή, κι έτσι αλλάζουν όλα!
