Ένα πρωί, ο Γ. Κιμούλης, στέλνει email στον Τομάζ Παντούρ: «Σκέφτομαι να ανεβάσω τον “Ληρ”. Θα σ’ ενδιάφερε κάποια συνεργασία;». Ο Παντούρ απαντάει σε 5 λεπτά: «Εκπληκτικό! Αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε πρόβες για “Ριχάρδο ΙΙΙ” και τον “Ριχάρδο IV” και συνεχώς μιλάω στους ηθοποιούς για τον “Ληρ”!». Σε λίγες μέρες ο Γ.Κ. στη Λουμπλιάνα, βλέπει πρεμιέρα του. Ο Παντούρ διακόπτει τη γενική πρόβα και πάνε για καφέ. Κάπως έτσι, ο θαυμασμός του Γ.Κ. προς τον σκηνοθέτη - φαινόμενο του σύγχρονου ευρωπαϊκού θεάτρου, μεταλλάσσεται σε "χημεία".
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, ο " Ληρ" τους, ζωντανεύει στην "Πειραιώς 260". Βρέθηκα, σε πρόβα τους. Είδα, τα σπαράγματα ενός σκηνικού ποιήματος, ισορροπημένου σε λογική και φαντασία, διεγερτικού για τις αισθήσεις, πολυεπίπεδου σε ερεθίσματα, ακομπλεξάριστα "εμπορικού" στη φαντασμαγορία του, μασίφ ποιοτικού στην προσεγμένη εκφορά εικόνας και νοημάτων, καινοτόμου, ανατρεπτικού, απόκοσμου, αρμονικού.
Ο Γ.Κ., σε αυτό το σύμπαν, φτάνει να γουρλώσει το μάτι για να παγώσουμε. Οπως ο Ληρ, στους υπηκόους: δεσποτικός, εγωιστής, ιδιότροπος, κακομαθημένος, λυσσασμένος για εξουσία. Όπως απέναντι στις κόρες: λαίμαργος για αγάπη. Ηθοποιός που λαίμαργα εξουσιάζει τη σκηνή , λαίμαργα ζητά την αγάπη του κόσμου. Ο Γ.Κ. είναι ο ηθοποιός, που έχει παίξει τους περισσότερους ρόλους κλασικού ρεπερτορίου στην Ελλάδα, τα τελευταία 30 χρόνια. Τώρα, στην "τραγωδία των γηρατειών, της αχαριστίας και των ψευδαισθήσεων" του Σαίξπηρ, υπό την καθοδήγηση του "κυνηγού συναισθημάτων" Παντούρ, δίνει και τα ρέστα του.
Real news
19.04.2015.
