Η χορογράφος Μόνικα Κολοκοτρώνη σκηνοθετεί μια παράσταση χοροθεάτρου Noh, εμπνευσμένη από τον εθνικό συγγραφέα της Ιαπωνίας Γ. Μισίμα, που θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Από Μηχανής τον Μάιο. "Η χοροθεατρική παράσταση Noh είναι βασισμένη πάνω στο έργο του Yukio Mishima The Damask Drum. Ένας γέρος θυρωρός ενός δικηγορικού γραφείου ερωτεύεται μια όμορφη γυναίκα, πελάτισσα ενός φημισμένου οίκου μόδας στο απέναντι κτίριο. Ο γέρος θυρωρός θα εξαπατηθεί πιστεύοντας ότι αν χτυπήσει ένα τύμπανο και η γυναίκα το ακούσει , θα ανταποδώσει την επιθυμία του. Αλλά το τύμπανο καλύπτεται από μετάξι κι όχι από δέρμα. Δεν κάνει κανέναν ήχο . Συνειδητοποιώντας το κόλπο, ο γέρος αυτοκτονεί, αλλά επιστρέφει ως φάντασμα, που πρέπει ν' αντιμετωπίσει το μαρτύριο του ανεκπλήρωτου πόθου του. H ανικανότητα, όμως, της γυναίκας ν' αγαπήσει την καθιστά κουφή στα χτυπήματα του τυμπάνου, και το φάντασμα του θυρωρού οδηγείται στην απελπισία για δεύτερη φορά", μου εξηγεί.
Ο Μισίμα χρησιμοποίησε την παράδοση του θεάτρου Νο με ένα τρόπο σύγχρονο και ίσως πιο δυτικότροπο προκειμένου να μπορέσει να επικοινωνήσει τη δική του κουλτούρα και τις καταβολές του σε ένα μεγαλύτερο κοινό, καθώς πάντα είχε τη ματιά του στραμμένη στη Δύση.
"Το έργο είναι εμπνευσμένο από παραδοσιακό δράμα Noh, γι’ αυτό και διαχέεται από έναν έντονα ποιητικό συμβολισμό. Η επιθυμία όμως του Yukio Mishima να χρησιμοποιήσει τη δομή και τα θέματα του Noh με τρόπο προσιτό κι απόλυτα σύγχρονο καθιστά το συγκεκρμένο έργο διαχρονικό. Σε όλο το έργο εναλλάσσεται το όνειρο με την πραγματικότητα και ο ρομαντιμός με τον κυνισμό. Δεν ξέρεις τι συμβαίνει πραγματικά και τι συμβαίνει στη φαντασία. Ακριβώς αυτό είναι και το σημείο που μ’ ενέπνευσε στη δημιουργία μιας σκηνικής σύνθεσης κίνησης και λόγου. Όλοι οι ερμηνευτές γίνονται χορός και ρόλοι τονίζοντας έτσι τις δύο πλευρές το συνειδητού και του υποσυνείδητου. Η κίνηση είναι ο λόγος που δεν μπορεί να ειπωθεί και ο λόγος η κίνηση που δεν μπορεί να ερμηνευτεί. Η μουσική της May Roosvelt αγκαλιάζει το έργο για να μας διεισδύει ακόμη περισσότερο στο συναίσθημα του", λέει η Μόνικα.
Πώς θα επικοινωνήσει αυτό το τόσο μακρινό από τις δικές μας αναφορές είδος με το ελληνικό κοινό; Τη Μόνικα την ενδιαφέρει περισσότερο η ατμόσφαιρα και η αίσθηση που παράγεται, παρά η εξήγηση των συμβόλων της ιαπωνικής παράδοσης: "Όλη η ομάδα μου δούλεψε με κύριο στόχο να πετυχεί την απόδοση της ατμόσφαιρας του κειμένου και την ατμόσφαιρα του Noh που μέσα από τις ωραίες κινήσεις και λέξεις θέλει να δείξει έναν άλλον απροσδιόριστο κι απεριόριστο κόσμο πέρα από τον καθημερινό".
Κι μάλλον έχει δίκιο. Γιατί σε αυτόν τον κόσμο όπου λειτουργούν μόνο οι αισθήσεις όλοι οι λαοί βρίσκουν έναν κοινό παρανομαστή κι οι άνθρωποι συνεννοούνται, ακόμα και χωρίς να καταλαβαίνουν, απλώς νιώθουν…
Σκηνοθεσία-χορογραφία- κουστούμια: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Μουσική: Μay Roosevelt
Σκηνικά: Αλίκη Αρναούτη
Φωτισμοί: Νύσσος Βασιλόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Λίνα Οικονόμου
Κατασκευή Κουστουμιών: Ντορίνα Λέκκα
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Καψάλης
Σχεδιασμός αφίσας: Ειρήνη Κουμπαρούλη
Ερμηνεία- Χορός: Μαίρη Χήναρη, Μάνθος Καλαντζής , Ειιρήνη Κουμπαρούλη, Αλεξάνδρα Πούλου, Μαρία Παπαϊωάννου, Ελπίδα Βλατάκη, Ιωάννα Σιόσιου, Βάσια Τσουρή, Νιόβη Ανδριώτη
Μέρος της παράστασης θα παρουσιαστεί στο ίδρυμα Μιχάλης Κακκογιάννης στα πλαίσια του φεστιβάλ χορού στις 26 Απριλίου στις 21.00
Tετάρτη 22 Απριλίου 2015
Α.Κ.
