Η Ρούλα Πατεράκη έχει υπογράψει τη σκηνοθεσία σε πολλά έργα και συγχρόνως είναι και ηθοποιός. Το διάστημα αυτό τη βρίσκουμε στο Faust όπου σκηνοθετεί το "Ο Θάνατος και ο Αγρότης" στο οποίο πρωταγωνιστεί η ίδια και ο Αλέκος Συσσοβίτης.
Σαν ηθοποιός, όταν σκηνοθετούμαι από κάποιον άλλο, νιώθω εξαίσια. Αφήνομαι εντελώς στις οδηγίες του σκηνοθέτη. Όταν σκηνοθετώ η ίδια, έχω το δικό μου τρόπο. Κάθε σκηνοθέτης έχει τον τρόπο του να χειρίζεται τους ηθοποιούς. Καλύτερα να ρωτήσετε τους ηθοποιούς για το δικό μου.
Σπανίως κάνω εντελώς δικές μου δουλειές. Έχω κάνει τον "Πελοποννησιακό Πόλεμο" τελευταία και το κριτήριο ήταν ότι ήθελα από καιρό να το κάνω. Έχω πολλά χρόνια να κάνω έργα με δικά μου κριτήρια. Τα τελευταία χρόνια μου προτείνουν έργα κι αν μου αρέσουν, λέω ναι. Η δική μου επιλογή ήταν ο "Πελοποννησιακός Πόλεμος" και ήταν μια σπάνια επιλογή γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να σηκώνω μόνη μου τις παραγωγές. Έτσι, σπανίως κάνω κάτι που με εκπροσωπεί εκατό τοις εκατό.
Πολλές φορές συγγράφω το έργο, αυτό που λέμε δραματουργική επεξεργασία είναι πολύ λίγο. Γίνομαι ο συγγραφέας του έργου. Οι μύθοι μπορεί να είναι οι ίδιοι, άλλωστε και ο Άμλετ, ο μύθος του Άμλετ, προϋπήρχε του Σαίξπηρ. Αυτό κάνω και γω πλέον. Κάνω τον "Πελοποννησιακό Πόλεμο", τον συγγράφω ολόκληρο, κάνω το "Ο Θάνατος και ο Αγρότης", συγγράφω τον "Θάνατο και τον Αγρότη". Παίρνω το θέμα για κάνω το έργο εγώ. Με αρχή, μέση και τέλος, χωρίς να έχω τη σκηνοθεσία στο μυαλό μου. Τα έργα που γράφω θα μπορούσε να τα σκηνοθετήσει κι ένας άλλος άνθρωπος. Τυχαίνει το γράψιμο να με βοηθήσει στη σκηνοθεσία, όχι το αντίθετο.
Αν έπρεπε να διαλέξω μεταξύ της υποκριτικής και της σκηνοθεσίας, τώρα πια δεν ξέρω. Φέτος το χειμώνα ήμουν πολύ ευτυχισμένη ως ηθοποιός. Ένιωσα πολύ ευχαριστημένη ως Πατρίσια Χάισμιθ στη σκηνοθεσία του Ιωσήφ Βαρδάκη και το ίδιο ως Ευρυσθέας σε αυτή του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη. Ήταν για μένα ωραία ανάπαυλα από τη σκηνοθεσία. Στο "Ο Θάνατος και ο Αγρότης", το εγχείρημα είναι λίγο πιο δύσκολο γιατί παίζω και σκηνοθετώ μαζί.
Δεν μπορώ να απαντήσω υπεύθυνα τι μου αρέσει. Συνήθως δε μου αρέσει τίποτα. Ούτε να σκηνοθετώ, ούτε να παίζω, ούτε να γράφω. Ούτε και το θέατρο με τρελαίνει εδώ που τα λέμε. Αυτή τη δουλειά ξέρω να κάνω κι αυτή κάνω. Είναι λίγες οι στιγμές στο θέατρο που αισθάνομαι ευτυχής. Ένα χρόνο μετά τον "Πελοποννησιακό Πόλεμο" δε βίωσα άλλη τέτοιου είδους δημιουργική φάση. Επομένως, αν αισθάνομαι δημιουργική στο θέατρο κάθε πέντε χρόνια, αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί ευτυχία. Δε νομίζω ότι υπάρχει και αυτό που λέμε "ευτυχία". Όποιος λέει ότι τρελαίνεται για το θέατρο ή ας πούμε για την ιατρική, δεν πιστεύω ότι λέει την αλήθεια. Μόνο από έρωτα τρελαίνεται κανείς.
Σέβη Ματσακίδου
Πέμπτη 23 Απριλίου 2015
