Tο Χοροθέατρο Λυδία Λίθος και η Εταιρεία Θεάτρου Συν - Επί παρουσιάζουν το νέο θεατρικό έργο του Δημήτρη Φοινίτση «BELLEΛEN - Η (αιώνια) τραγωδία της Ελένης» από τη Δευτέρα 20 Απριλίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Από Μηχανής Θέατρο. Ένας μονόλογος που προσπαθεί να αποκαστήσει την αλήθεια γύρω από το πρόσωπο της Ωραίας Ελένης, της αιώνιας γυναίκας που έγινε αφορμή ενός πολέμου και ουσιαστικά καταστράφηκε.
Προς την πτώση
Ο μύθος, το πρόσωπο, η αίγλη, το ξέφτι. Η παρακμή. Το τώρα αντιμάχεται το πριν. Κι αυτή η ασήκωτη καταδίωξη του ένδοξου παρελθόντος με τους «ανάξιους» συνεχιστές!
Η Ωραία Ελένη ως «μπιγκ μπραντ» και τα P.I.G.S., ώρα -φρικτά- πρωινή, κάπου στο βορρά. Αδιευκρίνιστα βόρεια καθότι η κλίμακα των πλουτοκρατούντων, μεγάλη. Η ερωτική πείνα ακόμη μεγαλύτερη. Deca-danza και χορογραφίες σε στύλο. Επαναλαμβανόμενες κινήσεις σε τρεις χρόνους. Η ελλειπτικότητα της έλλειψης. Η μηχανή στις κλειδώσεις. Και ένα…
Η χώρα σε τρανς περιτύλιγμα. Οικειοποιείται το σύμβολο και με ένα μικροσκοπικό φορεματάκι ορμά. Να ξεγελάσει τον πόθο αφημένων σωμάτων. Να συνεχίσει να κρυφογελά. Πόδια ανοικτά. Πιο ανοικτά από νωρίτερα. Σχεδόν σε αντίστιξη με την υπόληψη.
Το ημίφως και μετά το σκότος. Άβυσσος. Η μουσική, η αλκοόλη, η παρεξήγηση. Ο χορός, η οσμή της νύχτας. Απωθητική. Τα αγγλικά της ανάγκης και το πείσμα. Η Φένια μέσα στους μήνες. Η διαδρομή και η Δουλειά. Μια χορεύτρια ανοίγει το στόμα και μιλά για να συγκρατήσει. Το παιχνίδι της προσοχής, το καινούργιο στοίχημα. Η παρωδία και το συνώνυμο αυτής: η Εποχή (μας).
Ένα τσιγάρο που δεν ανάβει, μια σειρά κανόνων και κανονισμών και η γλώσσα -στη μητρική πια- που δεν υπολογίζει. Ο οχετός από την πίεση των αιώνων. Ειλικρινής, συμπαγής. Ανόθευτος, δραματουργικά.
Η θεία φωνή-παρτιτούρα κλασσικής μουσικής του Μηνά στην ηχογράφηση. Ο Μάνος στις στάθμες του ήχου, η φρεσκάδα του Πάρι και του Γιώργου μαζί. Η μία και μοναδική ατάκα της Αφροδίτης στα καμαρίνια του Ρεξ. Η Κωνσταντίνα με το ζεστό βλέμμα και η Φειδίου με ένα σωρό (ελισαβετιανές) αναμνήσεις από τη σεζόν ’96 – ’97.
Και ξανά στο δρόμο: Πατησίων, Γ΄ Σεπτεμβρίου, Ομόνοια, Πειραιώς, Ακαδήμου. Νέες ζοφερές ιστορίες ανθρώπων υπό το φως του Απρίλη. Η ατυχής δήλωση της υπουργού και η πλήρης αντιστροφή του έργου. Η μετανάστις Belleλέν στην αλλοδαπή και οι μετανάστες από τη Συρία στην ημεδαπή. Η νέα θλίψη και η πάγια «πείνα». Εκεί-εμείς, εδώ-αυτοί και το αντίστροφο σε κάθε πιθανό συνδυασμό.
Ο άνθρωπος με αδαμιαία περιβολή στο μαστίγιο της Ιστορίας. Ο περφόρμερ που σκοτώνει τα φτιασίδια. Η υπερβολή (σε γκροτέσκ επίπεδα) και η πτώσις. Ηχηρή μα αληθινή. Βέβαιη. Ένα γεγονός. Και η πρώτη πρωινή πτήση για πίσω. Θέση 27Α. Η θάλασσα των νεκρών και η εκ του σύνεγγυς θέα(ση) των ζώντων πτωμάτων. Η μνήμη του πόνου. Η συμφορά. Το φευγιό με οποιοδήποτε τρόπο. Και να, τώρα, η «χώρα» με τα εκατοντάδες χαμόγελα.
Δευτέρα 27 Απριλίου 2015
Α.Κ.
