Η πρόθεση του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, όπως φαίνεται, είναι να μην ανοίξει ρουθούνι. «Δεν ήρθα για να διώξω, αλλά για να ενώσω», είπε στην πρώτη του συνάντηση με τους εργαζόμενους ο Στάθης Λιβαθινός. Mάλιστα ήδη παρακολούθησε τις παραστάσεις «Φιλουμένα» και «Πιαφ», διαβεβαιώνοντας τους συντελεστές ότι οι επαναλήψεις που είχε ανακοινώσει η προηγούμενη διοίκηση θα γίνουν κανονικά. Επίσης οι πληροφορίες μας λένε ότι ο κύριος Λιβαθινός έχει καθησυχάσει αρκετούς από τους συντελεστές των παραστάσεων που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα του Εθνικού για την επόμενη σεζόν, γεγονός που τον τιμά μιας και παραμερίζει τις όποιες προσωπικές του επιθυμίες και βλέψεις προκειμένου να μη δημιουργήσει αναταράξεις στην ήδη βεβαρυμμένη ατμόσφαιρα που επικρατεί στο πρώτο κρατικό θέατρο της χώρας.
Κι ενώ από ηθικής άποψης ο νέος διευθυντής πράττει καλώς, τίθεται ένα βασικό ερώτημα: ένας καλλιτέχνης που επιλέγεται για τις θέσεις του και την αισθητική ως υπεύθυνος ενός πολιτιστικού φορέα, δεν έχει άραγε δικαίωμα να προτείνει και να εισάγει τη δική του κατεύθυνση;
Πραγματικά ελπίζουμε ο Στάθης Λιβαθινός να καταφέρει να βρει τη χρυσή τομή και παράλληλα με το ήδη υπάρχον πρόγραμμα να βρει έναν τρόπο να πραγματοποιήσει το όραμά του, γιατί το Εθνικό θέατρο χρειάζεται ανανέωση. Στα διάφορα καλλιτεχνικά πηγαδάκια αυτό τον καιρό δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το ρεπερτόριο σε αρκετά σημεία θυμίζει περασμένες δεκαετίες ή έχει ένα χαρακτήρα πιο εμπορικό απ’ όσο θα ταίριαζε σε μια κρατική σκηνή.
Περιμένουμε σίγουρα να βρεθεί τρόπος επαναλειτουργήσει η Πειραματική, που ο ίδιος ο κύριος Λιβαθινός είχε συστήσει επί της προεδρίας του αείμνηστου Νίκου Κούρκουλου. Μια σκηνή- φυτώριο καλλιτεχνών με σημαντικό καλλιτεχνικό κι εκπαιδευτικό έργο. Σίγουρα οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά σε μια χώρα με τόσο μεγάλη παραγωγή παραστάσεων το Εθνικό Θέατρο οφείλει να προσθέσει κάτι ακόμα στην καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή του τόπου πέρα από κάποιες καλές παραγωγές, που δε μας λείπουν. Αυτό που λέιπει είναι μια πολιτιστική πολιτκή που να υποστηρίει την έρευνα και την εκπαίδευση, ώστε οι όποιες προσπάθειες να λειτουργούν συντονισμένα και να έχουν μέλλον. Από τη στιγμή μάλιστα που οι επιχορηγήσεις έχουν σταματήσει, ελάχιστοι φορείς έχουν απομείνει πια που μπορούν να κάνουν ένα βήμα παραπέρα όσο αφορά στην εξέλιξη της τέχνης. Το Εθνικό πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, ειδικά σήμερα.
Tετάρτη 29 Απριλίου 2015
Νατάσσα Χανιώτη
