Ο Μίχαλης Πανάδης, σκηνοθέτης του έργου του Ρ.Β. Φασμπίντερ «Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες» που ανεβαίνει για λίγες ακόμα παραστάσεις στη Baumstrasse (ως 26/5), μας μιλάει για τη διαδρομή της παράστασης, αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια.
"Είχαμε αρκετή αγωνία για την παραγωγή αυτού του έργου και το όλο εγχείρημα, γιατί το αναλάβαμε όλο μόνοι μας. Τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα, αν δεν κάναμε την παράσταση στο συγκεκριμένο χώρο, όπου είχαμε μεγάλη στήριξη και βοήθεια από τη Μάρθα Φριντζήλα και τον Βασίλη Ματζούκη. Ήταν πολύ συγκινητική η ατμόσφαιρα και από πρακτικής άποψης- γιατί μας έδωσαν όσα περισσότερα μπορούσαν- αλλά και συναισθηματικά, γιατί αυτοί οι δύο άνθρωποι στάθηκαν στο πλάι μας με τις συμβουλές τους και την αγάπη τους.
Είμαστε ευχαριστημένοι από την πορεία της παράστασης, γιατί δε στοχεύαμε σε εμπορική επιτυχία, κι όμως οι περισσότερες παραστάσεις ήταν sold out. Απλώς τώρα τελειώνουμε, επειδή η Μάρθα θα κάνει κάποια live στο χώρο. Το φθινόπωρο κατά πάσα πιθανότητα θα πάμε Θεσσαλονίκη, κι ίσως να συνεχίσουμε και του χρόνου.
Δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε τις αντιδράσεις του κόσμου. Το έργο έχει ένα περίεργο χιούμορ μέσα σε μια άγρια και ζοφερή ατμόσφαιρα. Οι ήρωες είναι οριακές προσωπικότητες, έχουν φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, έχουν μια μη υγεία, θα έλεγα, και δεν σηκώνουν κανενός είδους αλλαγή. Έχουν φτάσει σε ένα τέλμα απ' όπου δεν μπορούν να μετακινηθούν, ούτε προς το καλύτερο ούτε προς το χειρότερο. Προσπαθήσαμε να μην σχολιάσουμε ούτε τη δραματική ούτε την αστεία πλευρά του έργου, χωρίς να γέρνει η ζυγαριά προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ότι το νεανικό κοινό αναγνώριζε το χιούμορ, ίσως γιατί δεν έχει ακόμα ζήσει την πιο διαστροφική πλευρά του έρωτα. Άνθρωποι άνω των 35 ήταν πιο σκεπτικοί, ίσως γιατί έβλεπαν πράγματα που οι ίδιοι έχουν ζήσει. Υπήρχαν παραστάσεις λοιπόν που ο κόσμος γελούσε συνέχεια, υπήρχαν παραστάσεις όπου ακούγονταν αναστεναγμοί...
Είναι πολύ όμορφο να υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων που δουλεύει ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε παράστασης και σίγουρα με πολλούς από αυτούς που δούλεψαν στη συγκεκριμένη παραγωγή θα ξαναβρεθούμε. Σκέφτομαι του χρόνου να ανεβάσω το "Φέστεν" του Ν. Έλντριτζ, που έγινε ταινία από τον Βίντεμπεργκ, γνωστή και ως «Οικογενειακή γιορτή», που ήταν και η πρώτη ταινία του Δόγματος. Χρόνια μου αρέσει αυτή η ιδέα και μου ξαναήρθε στο προσκήνιο πρόσφατα. Αλλά ακόμα δεν έχει δρομολογηθεί τίποτα… Ελπίζω να γίνει!"
Δευτέρα 11 Μαΐου 2015
Α.Κ.
