Μια μεγάλη γιορτή στήθηκε χτες στο Θέατρο Προσκήνιο από το ΣΕΗ Και τον ΟΕΘ με αφορμή την έναρξη του 2ου Φεστιβάλ Εταιρικών Θιάσων, που ξεκινάει σήμερα το επίσημο πρόγραμμά του.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο ΟΕΘ, μιας και καταργηθήκαν τα εργατικά εισιτήρια της Εστίας που αποτελούσαν το βασικό του έσοδο για τη διοργάνωση του Φεστιβάλ, στο οποίο όλες οι συμμετέχουσες ομάδες αμείβονται κανονικά, ο θεσμός αυτός που είναι ζωτικής σημασίας για τις μικρές ομάδες συνεχίζει ακάθεκτος το έργο του. Γι’ αυτό φέτος υπάρχει κι ένα συμβολικό εισιτήριο των πέντε ευρώ για τις παραστάσεις (αν κάποιος θέλει να παρακολουθήσει όλο το πρόγραμμα του δίνεται η δυνατότητα με ένα ενιαίο εισιτήριο των είκοσι ευρώ), προκειμένου να ενισχυθεί ο θεσμός αυτός που στέκεται έμπρακτα και ουσιαστικά πλάι σε ομάδες και νέους δημιουργούς που παλεύουν μόνοι τους, χωρίς παραγωγούς και έξωθεν ενισχύσεις.
Η βραδιά ξεκίνησε με τον Νίκο Τουλιάτο που έκανε μια solo performance, δημιουργώντας μουσική μόνο με αντικείμενα, ενθουσιάζοντας το κοινό. Μετά ο πρόεδρος του ΣΕΗ, κύριος Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Σωματείο, αλλά ανακοίνωσε ότι σε πείσμα όλων θα γίνει και 3ο Φεστιβάλ, το οποίο συμπίπτει με τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΣΕΗ.
Παρουσιαστές της βραδιάς ο Ανδρέας Κουτσουρέλης κι η Τέτα Κωνσταντά από το διοικητικό συμβούλιο του ΟΕΘ, που με αγάπη υποδέχονταν τις νέες ομάδες, οι οποίες είχαν ετοιμάσει τρίλεπτα δείγματα από τη δουλειά τους, συνοδεύομενα από βίντεο που είχε επιμεληθεί ο Γ. Ματαράγκας.
Ο Ζαχαρίας Ρόχας μίλησε εκ μέρους της ομάδας Συνάρτησης που παρουσιάζει τη Λούλου του Βέντεκιντ, έργο στο οποίο έχει ξαναπαίξει ο ίδιος κάνοντας τότε το γιο, τώρα τον πατέρα.
Η Αναστασία Κουμίδου με τον Βρετανικό της, μια αστυνομική διασκευή του κλασικού έργου του Ρακίνα, δήλωσε βαθιά συγκινημένη για τη νέα γένια που έδωσε το παρόν σε αυτή τη γιορτή, δίνοντας ελπίδα για το μέλλον του θεάτρου στην Ελλάδα.
Η ομάδα Γέφυρα σε ατμόσφαιρα νουάρ μάς έδωσε μια πρόγευση για το Χορεύοντας στην ομίχλη. Τα παιδιά της ομάδας Δήλος – όλοι απόφοιτοι της δραματικής σχολή της Δήμητρας Χατούπη- ανέβηκαν στη σκηνή και με τη νεανική τους ενέργεια τραγούδησαν ένα από τα τραγούδια της παράστασής τους ( Τα Μάγια της πεταλούδας του Λόρκα) που έχει συνθέσει ο Χρίστος Θεοδώρου.
Η ομάδα Square που θα παρουσιάσει το Closer του Μάρμπερ μας διηγήθηκε την περιπέτεια της παράστασής τους και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, λέγοντας ότι είναι σημαντικό να παραμένεις πιστός σε αυτό που θες να κάνεις και να επιμένεις, αποσπώντας το χειροκρότημα των παρευρισκομένων που μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες.
Ο Σάββας Στρούμπος και η ομάδα παρουσίασαν ένα ιντερμέδιο από την παράστασή τους (Εμείς), ένα φουτουριστικό δυστοπικό δράμα, όπου οι άνθρωποι σε ένα μακρινό μέλλον είναι πλέον μόνο αριθμοί.
Oι 4Frontal με την παράσταση Όλα τα μανιτάρια τρώγονται (αν και ορισμένα μόνο μια φορά) μας ρώτησε τι σκεφτόμαστε- αυτή η ερώτηση είναι ο άξονας του έργου τους- και αφιέρωσε την παράσταση σε κάποια Εκείνη …
Η ομάδα Αντίχειρας που επέλεξε 5 ½ ιστορίες για την κρίση, μας παρουσίασε τέσσερις… που όμως δε θα δούμε στην παράσταση.
Η εταιρεία Λύχνος που είναι και η παιδική σκηνή του φεστιβάλ μας παρουσίασε ένα κομμάτι από το Λυχνάρι του Αλαντίν, όπως ο Θίασος Αλεξάνδρεια που έχει επιλέξει το έργο του Κώστα Μουρσελά Εκείνος κι εκείνος.
Ενώ ο Τάσος Πυργιέρης και η Δήμητρα Τάμπαση με την παράσταση Σατωβριάνδου και Γ' Σεπτέμβριου έδωσαν το βήμα στους μουσικούς τους, που ερμήνευσαν ένα από τα θέματα του έργου.
Η βραδιά έκλεισε με το μάγο Τρίσταν που έκανε ένα τραπέζι να πετάει, χαρίζοντας στιγμές μαγικής ψευδαίσθησης, όπως άλλωστε κάνει και το θέατρο, αλλά και με ένα χορευτικό κομμάτι που ετοίμασε ο Αλέξανδρος Ζαχαρέας με τους Ανδρέα Παπαγιαννάκη και Βίβιαν Ιωάννου.
Ο Φώτης Αρμένης, πρόεδρος του ΟΕΘ, στον επίλογό του, ανέφερε ότι οι δημόσιοι φορείς δεν στάθηκαν αρωγοί στην προσπάθειά τους κι ευχαρίστησε όλους τους θιάσους, που ο καθένας με τη δική του αντίληψη για το θέατρο, πλουτίζουν το φεστιβάλ.
Μετά το τέλος της βραδιάς οι καλλιτέχνες συναντήθηκαν στον πεζόδρομο της Οδού Καπνοκοπτηρίου, αποδεικνύοντας ότι το πνεύμα συνεργασίας και ομαδικότητας δεν περιορίζεται μόνο στο πλαίσιο του δικού τους θιάσου. Ωραία εικόνα τόσοι άνθρωποι της τέχνης να στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλον με ενδιαφέρον και αγωνία για τη δουλειά των συναδέρφων τους…
Παρασκευή 22 Μαΐου 2015
Α.Κ.
