Η Παναγιώτα Βλαντή στην πρώτη της σκηνική εμφάνιση, σε ηλικία έξι ετών, έβαλε από το φόβο της τα κλάματα. Μεγαλώνοντας ξεπέρασε το φόβο, όχι όμως και το τρακ, και πλέον κλαίει μόνο όταν το απαιτεί ο ρόλος της…
Ήμουν έξι χρόνων όταν για πρώτη φορά στις καλοκαιρινές επιδείξεις του σχολείου έπρεπε να πω κι εγώ το ποίημά μου. Βγαίνοντας μπροστά στον κόσμο τα έχασα. Όταν άκουσα δε τη φωνή μου στο μικρόφωνο, τρόμαξα τόσο πολύ που έβαλα τα κλάματα και έδωσα το μικρόφωνο στη διπλανή μου.
Αλλά παρ’ όλα αυτά ξεπέρασα αυτή τη φοβία και τελικά έγινα ηθοποιός. Ως επαγγελματίας πλέον εμφανίστηκα για πρώτη φορά στο Δη. Πε.Θε Αγρινίου τη σεζόν 1994-95. Ήταν μια παιδική παράστασ, «Η ασπίδα» του Μενάνδρου σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Έκανα πολλούς ρόλους, και ανδρικούς και γυναικείους. Είχα πολύ τρακ πριν βγω στη σκηνή- αυτό βέβαια δεν έχει αλλάξει, ακόμα έχω- αλλά τότε δεν έκλαψα. Μόνο στην υπόκλιση δάκρυσα…
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015
Α.Κ.
