Για την Τζένη Θεωνά τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη δουλειά. Πάντα έχει αγωνία, από τα χρόνια της σχολής μέχρι σήμερα. Στην πρώτη της δουλειά όμως, στο πλευρό του Σπύρου Παπαδόπουλου, αισθάνθηκε ότι υπάρχει λόγος που επέλεξε αυτό το δρόμο…
Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ήταν στο «Φιόρο του Λεβάντε» του Γρηγόριου Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου στο θέατρο Άνεσις με το θίασο του Σπύρου Παπαδόπουλου. Εγώ έκανα μια από τις δύο κόρες της οικογένειας. Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία, βρήκα ζεστασιά, χαρά και παιχνίδι εκεί. Όταν ήμουν στη δραματική σχολή, ήμουν αρκετά απαισιόδοξη, όχι τόσο για το αν θα βρω δουλειά, όχι για το αν αξίζω να βρίσκομαι σε αυτό το χώρο.
Σε αυτή την παράσταση βρέθηκα με ανθρώπους που θαύμαζα κι ένιωσα ότι ίσως υπάρχει λόγος να κάνω αυτή τη δουλειά τελικά. Πάντα, ακόμα και σήμερα, αναρωτιέμαι αν θα ξαναβρώ δουλειά… Ίσως για να μειώνω το κόστος και την αγωνία, αν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.
Την πρώτη μέρα στην πρεμιέρα δεν ήταν εκεί οι γονείς μου, γιατί έλειπαν ταξίδι, κι αυτό ήταν κάπως παράξενο. ‘Ενιωθα σαν να τρέχει η παράσταση και ο ρόλος μπροστά από εμένα. Καθώς οι μέρες περνούσαν, συντονίστηκα…
Μετά κάναμε μια μεγάλη περιοδεία. Δεν θα ξεχάσω τις ωραίες ιστορίες που μας έλεγε η Μελίνα Βαμβακά, ιστορίες για το θέατρο και για έρωτες. Την γλυκύτατη Ηρώ Μπέζου με την οποία μοιραζόμουν και το δωμάτιο. Τον Σπύρο Παπαδόπουλο βέβαιο με το χιούμορ του, αλλά και τον Άγγελο Μπούρα που ήταν πραγματικό βάσανο- έκανε τρομερές πλάκες, ήθελε να μας κάνει να γελάμε μέχρι να λιποθυμήσουμε…
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015
Α.Κ.
