Αυτές τις μέρες διεξάγονται οι πτυχιακές εξετάσεις στις δραματικές σχολές από την Επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού. Έτσι για πολλούς νέους ηθοποιούς κλείνει ένας κύκλος σημαντικός και ξεκινάει η ζωή στο θέατρο. Η Κατερίνα Δημάτη που σήμερα αποφοίτησε από τη Πράξη Επτά μας εξομολογείται τα όνειρα και τους φόβους της.
Σήμερα έχει κλείσει ένας μεγάλος κύκλος για μενα και τον αποχαιρέτησα δίπλα σε ανθρώπους που αγαπώ και μου έχουν δώσει πολλά για να συνεχίσω, Είναι γλυκόπικρο το να πρέπει να αφήσεις πίσω σου μια καθημερινότητα ασφάλειας. Τρία χρόνια στη σχολή γεμάτα όνειρα και δημιουργία και μια παιδικότητα που μπορεί πλέον να μην υπάρχει, γιατί είναι δύσκολο να επιβιώσεις μάλλον, αν είσαι πάντα αυθόρμητος. Παρ' όλα αυτά εύχομαι κι οι συμμαθητές μου κι εγώ να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την αγάπη μας για το θέατρο και να μην μας καταβάλλουν οι δυσκολίες.
Ήμουν τυχερή, γιατί όλοι στο έτος μου είχαμε κοινούς στόχους, είχαμε όρεξη για δουλειά και χαίρομαι που μέσα από τους δασκάλους μου και τους συμμαθητές μου ανακάλυψα τη χαρά της ομαδικότητας. Αυτό στη σχολή το έμαθα και δεν θα το ξεχάσω. Ήθελα να γίνω ηθοποιός χωρίς να πολυξέρω και τι ήταν αυτό, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πάντα ως ένα απαγορευμένο όνειρο. Δεν ξέρω πώς το όνειρο πήρε τη μορφή στόχου, αλλά από τότε νιώθω καλά με τον εαυτό μου και φοβάμαι λιγότερα πράγματα. Ένα από αυτά είναι και ο χρόνος… Το θέατρο συντρίβει το χρόνο, γιατί είναι η ζωή σε άλλους ρυθμούς... και αυτό το κάνει γοητευτικό!
Tρίτη 9 Ιουνίου 2015
Α.Κ.
