Με ένα ατυχηματάκι ξεκίνησε την πορεία της στο θέατρο η Μάρα Μπαρόλα που έκανε τους αγαπημένους τους φίλους να γελούν. Ευτυχώς το έργο ήταν κωμωδία κι έτσι δεν αγχώθηκε. Στη συνέχεια την κέρδισε το είδος κι έκτοτε συνειδητά φέρνει το γέλιο στα χείλη των θεατών…
Ήμουν ακόμα στη σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη (μετά έφυγα και αποφοίτησα από τη σχολή Βεάκη), όταν ένας από τους δασκάλους μου, ο αείμνηστος Νίκος Βασταρδής, με πρότεινε να παίξω σε μια καλοκαιρινή παραγωγή που θα πήγαινε περιοδεία, το «Προικοθήρας επί Θήρας», μεταξύ άλλων με τον Λάμπη Λιβιεράτο, που τότε ήταν ηθοποιός.
Εγώ, αν και μικρή, έκανα μία μαμά, οπότε για να με μεγαλώσει μου είχε βάλει μία περούκα που δεν εφάρμοζε και πολύ καλά στο κεφάλι μου. Στην πρώτη μου παράσταση είχα φωνάξει να με δούνε δύο κολλητοί μου, συμμαθητές μου από τη σχολή, ο Δημήτρης Σταμούλης και ο Παντελής Καναράκης. Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης τους έβλεπα από κάτω να έχουν ξεκαρδιστεί στα γέλια κι έπαιρνα θάρρος ότι είμαι πολύ καλή. Όταν τέλειωσε η παράσταση τους πλησίασα χαρούμενη για να ακούσω τα καλά λόγια και τότε μου είπαν: « Είχες πάρα πολύ πλάκα. Γύριζες το κεφάλι σου και μετά από λίγο με χρονοκαθυστέρηση ακολουθούσε και η περούκα!»
Πάντως στην κωμωδία παρέμεινα….
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015
Α.Κ.
