Μη χάσετε τις προσκλήσεις

Το onlytheater.gr στο facebook Το onlytheater.gr στο twitter Το onlytheater.gr στο youtube
Print

ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ. ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΣΟΝΤΑΚΗ

Written by OnlyTheater. Category: ΑΡΘΡΑ

 

Στις αρχές του καλοκαιριού κλασσικά μειώνεται η θεατρική παραγωγή, ενώ αντίθετα οι Δραματικές Σχολές κορυφώνουν το πρόγραμμα τους προκειμένου οι σπουδαστές να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στην εξεταστική περίοδο.

Φέτος έτυχε πολλοί από τους φίλους μου που διδάσκουν σε Δραματικές Σχολές να με καλέσουν σε εξετάσεις κυρίως των τελειοφοίτων για να δω τη δουλειά τους.Βλέποντας όλα αυτά τα νέα παιδιά που ετοιμάζονται πια να γίνουν συνάδελφοι, μοιράστηκα την αγωνία τους και έπαθα νοσταλγία αφού θυμήθηκα και τα δικά μου χρόνια της Σχολής. Εξάλλου για μας τους ηθοποιούς αυτή η περίοδος είναι σχεδόν καλτ και πάντα όταν αναφερόμαστε σε αυτή μας διακρίνει μια ιδιαίτερη δραματικότητα αντίστοιχη με αυτή που οι περισσότεροι άντρες μιλούν για το στρατιωτικό τους.  Μπορώ να μιλάω με τους παλιούς μου συμμαθητές άπειρες ώρες για τον Τάσο Λιγνάδη-που είχαμε την τύχη να είμαστε το μοναδικό έτος που διδάχτηκε από αυτόν υποκριτική-η την Αντιγόνη Βαλάκου, η τον Ιάκωβο Ψαρρά η τον Τάσο Ρούσο η τον Αλέξη Διαμαντόπουλο. Και αναφέρομαι μόνο στους  εκλιπόντες. Μπήκα στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου αμέσως μετά το Λύκειο και αυτό το προστατευμένο περιβάλλον ήταν για μένα η φυσική συνέχεια του σχολείου. Πίστεψα πως αυτοί οι άνθρωποι ήταν προέκταση της οικογένειας μου και οι συμμαθητές μου της Σχολής ακόμα και αν χανόμαστε κατά καιρούς είναι οι άνθρωποι της καρδιάς μου, αν και το διάστηματων εξετάσεων θυμάμαι ότι μαζί με την απόδοση μας μετρήθηκαν και οι προσωπικές μας σχέσεις.

Παρόλα αυτά δεν γράφω αυτό το αρθράκι με ρετρό διάθεση. Βλέποντας όλα αυτά τα παιδιά που ξεκινούν με τόσο ταλέντο και όνειρα σε μια χώρα που οι ικανότεροι ψάχνουν την τύχη τους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, σε μια χώρα που έχει ξεχάσει να αναλαμβάνει ευθύνες, μου γεννήθηκε η ειλικρινής ανάγκη να τους ζητήσω συγγνώμη. Συγγνώμη γιατί είμαστε εμείς η πρώτη γενιά μετά από 70 χρόνια που παραδίδουμε στους νεότερους συνθήκες απείρως χειρότερες από αυτές που βιώσαμε εμείς. Συγγνώμη γιατί αυτά τα παιδιά θα βγουν στην  εργασιακή  αρένα και θα αναγκαστούν να λειτουργούν ουσιαστικά  με μηδενικά δικαιώματα.  

Ελπίζω τουλάχιστον αυτά τα 3 χρόνια των σπουδών τους να ήταν το ίδιο ευτυχισμένα και πλήρη όσο και αυτά που ζήσαμε εμείς. Ευτυχώς το επίπεδο της  θεατρικής εκπαίδευσης  βρίσκεται σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο ίσως ακόμα λόγω κεκτημένης ταχύτητας από το παρελθόν.Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν Σχολές που έχουν στηθεί καθαρά με κριτήριο το οικονομικό κέρδος, χωρίς κτηριακές υποδομές και με κράχτη την αναγνωσιμότητα των δασκάλων  αφού το μόνο που απαιτείται αυτή τη στιγμή για να διδάξεις υποκριτική στην Ελλάδα είναι η «αναγνωρισμένη αξία» του καλλιτέχνη. Είναι σαφές λοιπόν ότι κάποιοι βυσσοδομούν με την ευκαιρία αυτής της ελαφρά αόριστης υπόδειξης. Προφανώς τα παιδιά που ετοιμάζονται να δώσουν σε κάποια Δραματική  Σχολή θα πρέπει να κάνουν πολύ σοβαρή έρευνα αγοράς. Συνοπτικά θα θυμίσω πως ο σπουδαστής έχει να επιλέξει ανάμεσα στις κλασσικές  Δραματικές Σχολές, από τις οποίες το Εθνικό και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας είναι δημόσιου χαρακτήρα και προσφέρουν την εκπαίδευση δωρεάν, μέχρι Σχολές σεμιναριακού χαρακτήρα, αλλά και Πανεπιστημιακού τύπου στο τμήμα Θεατρολογίας, για αυτούς που θα θελήσουν περισσότερη θεωρητική κατάρτιση. Μιλώντας με τον Ευδόκιμο Τσολακίδη αλλά και με τον Βασίλη Ανδρέου που είναι χρόνια στην θεατρική εκπαίδευση, μου επισήμαναν ότι ένα χαρακτηριστικό που επικρατεί στη χώρα μας είναι ότι το σύστημα μας είναι αρκετά προσωποπαγές, βασίζεται δηλαδή πολύ στην πρωτοβουλία των δάσκαλων αφού δεν έχουμε ομοαίματους καθηγητές όπως στη Rada η στις θεατρικές Ακαδημίες της Αγίας Πετρούπολης ή του Πεκίνου. Αυτό όμως δεν το καταλόγισαν στα μειονεκτήματα με το σκεπτικό ότι  στην Ελλάδα ο ηθοποιός καλείται να εργαστεί  με οδηγό πολλές διαφορετικές θεατρικές μεθόδους. Έτσι οι Σχολές δείχνουν τους δρόμους και αφήνουν τους μαθητές ελεύθερους να δημιουργήσουν.

Να είναι καλοτάξιδοι λοιπόν οι καινούριοι συνάδελφοι και οπλισμένοι με υπομονή, επιμονή και καλλιτεχνικό όραμα. Ελπίζω αυτοί να είναι πιο άξιοι από εμάς και να αφήσουν στους επόμενους  παρακαταθήκες καλλιτεχνικές και εργασιακές.

Συνδεθείτε για να υποβάλετε σχόλια.

Joomla Templates and Joomla Extensions by sjtemplates.com
  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

  • ΚΡΙΤΙΚΗ

Στο onlytheater.gr αρθρογραφούν: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΓΝΑΔΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ, ΜΑΡΙΑ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑ, ΟΛΙΑ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣ, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΛΤΙΝΟΣ, ΕΛΕΝΗ ΡΑΝΤΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΟΥΛΗΣ, ΑΡΓΥΡΗΣ ΞΑΦΗΣ, ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΛΜΠΑΡΗ, ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΣΟΝΤΑΚΗ, ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑ, ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΝΤΖΗΛΑ, ΗΡΩ ΣΑΪΑ, ΑΝΝΑ ΑΔΡΙΑΝΝΟΥ, ΑΝΝΙΤΑ ΚΟΥΛΗ, ΡΑΛΛΙΑ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑΝΟΥΡΗΣ, ΡΟΥΛΑ ΠΑΤΕΡΑΚΗ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥ, ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ, ΣΟΝΙΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ, ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ, ΜΑΝΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΩΤΑΚΗΣ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΕΠΠΑΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ, ΕΥΣΤΑΘΙΑ.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ:

info@onlytheater.gr

Like στο Facebook

Follow στοTwitter

ΕΙΔΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΣΤΟ "ΘΗΣΕΙΟ", ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΝΕΚΕΡ. ΤΗΣ ΣΕΜΙΝΑΣ ΔΙΓΕΝΗ

Βερολίνο. Δεκαπενταύγουστος, 1961. Χαράζουν τη συνοριακή γραμμή, να υψωθεί το Τείχος. Χριστούγεννα, 89. Στρατηγοί κάνουν προσωμοίωση κατάστασης πολέμου. Παριστάνουν ότι έχει ξεσπάσει  3ος Παγκόσμιος. Η Στάζι προστατεύει το κόμμα από το λαό.
Επιστροφή, 1961. Άνθρωποι ξυπνούν το πρωί, αποκομμένοι από συγγενείς, δουλειά, σχολεία. Κάποιοι βλέποντας το αγκαθωτό συρματόπλεγμα, πηδούν απο παράθυρα. Ένας πράκτορας της Στάζι, ανά 23 άτομα. (όταν επί Στάλιν, 1 Κα-γκε-μπίτης ''πρόσεχε'' 5.830 πολίτες)

Διαβάστε περισότερα...

Onlytheater Team

Επικοινωνήστε μαζί μας

Email:
Θέμα:
Μήνυμα:

Συνδεθείτε

Για να συνδεθείτε, συμπληρώστε τα στοιχεία σας, αφού δημιουργήσετε λογαριασμό (Create an account)

Καλώς ήλθατε στο Only Theater!

Αναζήτηση

ONLYVIDEO