Στην παγκόσμια βιομηχανία θεάματος, αν δεν συμπεριλάβεις κάτι απ' τα δύο (καλύτερα και τα δύο) κρίνεσαι μεταξεταστέος. Στην ελληνική θεατρική βιοτεχνία, και τα δύο ευδοκιμούν περίφημα στο backstage. Έτσι χτίζονται, ως φαίνεται, καριέρες, βγαίνουν τα "καλά" λεφτά, ανατέλουν τα επόμενα αστέρια. Καλά, δεν είναι πρωτότυπη ιστορία. Αλλά η ελπίδα να ακυρωθεί η αλληλουχία, πεθαίνει τελευταία.
Αισθήματα, αγγίγματα, έρωτες ... υψηλών ιδανικών, έρωτες θαυμασμού, έρωτες-πύραυλοι, που εκτοξεύονται αστραπιαία στο καλλιτεχνικό στερέωμα.
Κορίτσια με μόνιμες θέσεις εργασίας σε θέατρα, ένεκα η σχέση με ... αξιωματούχο, αγόρια που απέτυχαν στην υποκριτική και κατέληξαν σκηνοθέτες με τις ευχές διασήμων "μεντόρων", ευλογημένα με διθυραμβικές φεϊσμπουκικές αναρτήσεις, αγόρια και κορίτσια που κουραστήκαμε να βλέπουμε σε θέατρα/σειρές/σινεμά/περιοδικά/σάιτ, γιατί πολύ αγαπήθηκαν, χαριεντίστηκαν μέχρις εσχάτων με δημοσιογράφους/σκηνοθέτες/συνθέτες/κριτικούς και πέτυχαν όσα άλλοι, αξιότεροι, βλέπουν με το κιάλι.
Στην άλλη όχθη, οι εξολοθρευτές, οι Τσακ Νόρις της σκηνής!
Για να πετύχουν κατασπαράζουν ό,τι βρεθεί μπροστά τους.
Αρνούνται στον επιχειρηματία να συγκατοικήσουν στο ίδιο θέατρο, με κάποιον -αληθινά ταλαντούχο- σκηνοθέτη και τον θίασό του, εκδιώκουν σκηνοθέτες τους και τους αντικαθιστούν οι ίδιοι, καθυβρίζουν συναδέλφους στην πρόβα, τους χτυπούν αληθινά στο "ψεύτικο" -επί σκηνής- χαστούκι του έργου, στέλνοντάς τους ακόμη και στο νοσοκομείο και και...
Βία, αγριότερη κι απ' αυτήν που εμπνεύστηκαν Ευριπίδης και Σάρα Κέην μαζί. Σφοδρή, ύπουλη, σωματική, ψυχολογική, με έντονη θεατρικότητα. Παρόλ' αυτά, το κοινό δεν θα τη δει ποτέ, γιατί πάντα το χαμόγελο και το "περνάμε καλά στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει στον κόσμο", θα νικάει.
Κι ύστερα θα χαϊδεύονται και θα μαχαιρώνονται, πάντα με το ίδιο πάθος. Εκεί. Πίσω απ' τις κουίντες.
Real news 28.6.2015
