Κάποια στιγμή, βρέθηκα σε πολύ δεινή οικονομική θέση. Δεν το είχα καταλάβει εγκαίρως. Όλα έγιναν μέσα σε μια μέρα. Πήγα στην τράπεζα και ενημερώθηκα ότι έχω κάποια ελάχιστα ευρώ που θα μου έφταναν για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Η τράπεζα μου είπε ότι δεν μπορούσε να με βοηθήσει. Δυστυχώς, είχα επαναπαυθεί κι εγώ. Η τράπεζα, εδώ και αρκετό καιρό ήταν το δεκανίκι μου. Αλλά και αυτή αντιμετώπιζε προβλήματα. Τα χρήματα της άλλωστε δεν είναι πραγματικά. Είναι αλγόριθμος. Ένας αλγόριθμος που βραχυκύκλωσε. Αυτό μου είπαν.
Έφτασα σε αδιέξοδο. Τι θα γίνει με τους συνταξιούχους γονείς μου; Το παιδί μου; Θα έχει μια σωστη παιδεία, θα έχει υγεία, θα έχει γάλα; ''Είχα δουλειά. Αλλά οι συνθήκες ήταν οι εξής: Όσα χρήματα και να έβγαζα θα έπρεπε να χρωστάω. Δε μου είπαν ακριβώς που. Αλλά θα έπρεπε να χρωστάω και το χρεός με τον καιρό θα μεγάλωνε.
Τότε εμφανίστηκε. Ένας πολύ καθώς πρέπει κύριος. Μου είπε ότι θα με βοηθήσει. Ότι θα με βάλει σε πρόγραμμα. Ότι μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα θα ορθοποδούσα αν ακολουθούσα τις συμβουλές του. Θα μου δάνειζε χρήματα και δε θα χρεωκοπούσα. Θα είχα το σπίτι μου, τη δουλειά μου, τη γυναίκα μου, τους φίλους μου. Για το παιδί μου θα είχα τα απαραίτητα. Οι συνταξιούχοι γονείς μου θα ζορίζονταν, αλλά θα τα έβγαζαν πέρα. Μου είπε ότι τα πράγματα θα ήταν επώδυνα, αλλά στο τέλος του δρόμου θα έβρισκα ένα μεγάλο πάρκο γεμάτο παιχνίδια. Εκεί θα ήταν κι άλλοι. Θα παίζαμε όλη μέρα και θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Μου ζήτησε να κάνω όμως συγκεκριμένα πράγματα. Και εγώ και η οικογένεια μου. Συμφώνησα. Κάποιοι φίλοι μου έλεγαν ότι κάνω συμφωνία με το διάολο. Τους θεώρησα υπερβολικούς. Άλλωστε πάντα τους θεωρούσα λίγο βαρεμένους τους φίλους μου αυτούς. Πίστευα ότι τους αρέσει να καταστροφολογούν για τα πάντα.
Ο κύριος ήταν βγαλμένος απο άλλο κόσμο. Με ευρύ φάσμα γνώσεων, με αέρινο στυλ, απέπνεε σιγουριά. Ήξερε να επιβάλλεται με το καλημέρα. Μου άπλωσε το χέρι και αισθάνθηκα ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή απο το να τον εμπιστευτώ. Στην αρχή δεν κατάλαβα. Δεν κατάλαβα ακριβώς τους κανόνες της συμφωνίας μας. Μου φαίνονταν λίγο τραβηγμένοι, αλλά κάποιοι άλλοι φίλοι μου, μου είπαν ότι τα ζητούμενά του ήταν λογικά.
Οι μέρες περνούσαν και στο τέλος κάθε μήνα τα χρήματα δεν έφταναν για να καλύψω τις υποχρεώσεις μου. Με γεωμετρική πρόοδο λιγόστευαν. Εδώ πρέπει να ομολογήσω ότι παραβίασα καποιους από τους κανόνες του συνεργάτη μου. Έβγαλα μία φορά έξω για φαγητό τους γονείς μου, πήρα ένα παιχνιδάκι του παιδιού μου, πήρα λουλούδια στη γυνάικα μου για τα γενέθλια της. Αυτά ήταν εκτός προγράμματος.
Στην αξιολόγηση του καθώς πρέπει κυρίου ήμουν φάουλ. Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι είναι ανθρώπινο να κάνω και κάποιες ατασθαλίες. Μου είπε ότι δεν τον ενδιαφέρει ο ανθρώπινος παράγοντας. Ότι όλα είναι αριθμοί. Ότι ήμουν υποχρεωμένος να βαδίζω στο πρόγραμμα και να το υπηρετώ με ευλαβεια.
Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι έχω όλη την καλή διάθεση αλλά ότι το πρόγραμμά του ενδεχομένως είχε κάποια μεμπτά σημεία. Ήταν κάθετος! ''Δεν κάνω ποτέ λάθος αδαή δανειολήπτη μου''! Του είπα ότι οι γονείς μου έχασαν το σπίτι τους. Του είπα ότι δε βλέπω ελπιδοφόρες συνθήκες για την παιδεία και την υγεία και ότι φοβάμαι για το παιδί μου. Του είπα ότι με τους φίλους μου έχουμε απομακρυνθεί γιατί δεν προλαβαίνουμε να βλεπόμαστε. Γιατί κάποιοι έχουν εγκαταλέιψει τα σπίτια τους και έχουν ταξιδέψει μακριά.Ήταν άτεγκτος! Το πρόγραμμα!
Το τελευτάιο διάστημα άρχισα να διαμαρτύρομαι έντονα. Ήθελα να συζητήσω με τον κύριο κάθως-πρέπει. Το πάρκο που μου είχε υποσχεθεί έμοιαζε με ξεχασμένο όνειρο. Για να λέμε την αλήθεια δε διαμαρτυρήθηκα ακριβώς. Ήθελα να κάνω μια συζήτηση μαζί του και να βρούμε μία λύση, σεβόμενος το χέρι που μου άπλωσε. Στην αρχή φάνηκε διαλλακτικός. Στην πορεία των συζητήσεων άρχισα να τον παρατηρώ με προσοχή. Το χαμόγελο του δεν ηταν και τοσο αστραφτερο. Τα δόντια του ηταν κίτρινα και κοφτερά. Σάπια και επικίνδυνα. Τα χέρια του έμοιζαν με ερπετού. Μπορεί και να ήταν η ιδέα μου.
Η συζήτηση δεν έβγαζε πουθενά. Δε δεχόταν τίποτα από αυτά που του έλεγα. Δεν έκανε πίσω σε τίποτα. Αντιθέτως, άρχισε να ζητάει κι άλλα. Απαίτησε να του εκχωρήσω το μισό σπίτι μου, το αυτοκινητό μου, να τρώω συγκεκριμένα πράγματα. Μου είπε ότι θα άρχιζε να ελέγχει το ψυγείο μου. Τι βάζω και τι βγάζω.
Την Κυριακή που μας έρχεται έχω ένα ακόμα ραντεβού μαζί του. Οι άλλοι φίλοι μου, αυτοί που βρίσκουν τα ζητούμενά του λογικά, με παροτρύνουν να πάω με τα νερά του. Υποστηρίζουν, ότι έχει κι αυτός τα δίκια του. Μου λένε ότι η συνέχιση της συνεργασίας μαζί του με τους όποιους όρους του είναι μονόδρομος για την επιβίωση της οικογενειας μου. Από την άλλη μεριά,οι άλλοι φίλοι μου, αυτοί που παρομοιάζουν τον κάθως-πρέπει κύριο με το διάβολο μου λένε να απαλλάγώ από τις δεσμεύσεις μου απέναντι του.Δε μου απαντούν τι θα γίνει μετά…Πως θα επιβιώσω…Αν θα επιβιώσω…Μακάρι οι δύο παρέες μου να ήταν μία. Θα αισθανόμουν πιο σίγουρος, πιο δυνατός.
Την Κυριακή που μας έρχεται το ραντεβού μου είναι πολύ κρίσιμο…
Φοβάμαι ότι αν είμαι διαλλακτικός με τον ''ευεργέτη'' μου θα ζητήσει κι άλλα…
Ίσως ζητήσει τη γυναίκα μου…Μπορεί να ζητήσει να θυσιάσω τους γονείς…Ποιός μου εγγυάται ότι δε θα ζητήσει και το παιδί μου;
Γι αυτο σκέφτομαι να του δωσω ένα δυνατό χαστούκι για να αμυνθώ. Μία ηχηρή άρνηση στις υπερβολικές χαρτογιακάδηκες απαιτήσεις του.
Στο κάτω-κάτω,εδώ που έχουμε φτάσει μάλλον πρέπει να ηχήσει δυνατά στα αυτιά μας η φράση του μεγάλου….''Δεν ελπίζω τίποτα,δε φοβούμαι τίποτα,είμαι λεύτερος….''
Κυριακή 28 Ιουνίου 2015
