05.10 «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος». Τι ιδιοφυής η ιδέα του πολύτιμου Γιάννη Κακλέα να «παντρέψει» τους «Αχαρνής» με τον ακριβό μας Τάσο Λειβαδίτη και το σπουδαίο του ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος»... Ρίγησε το κοινό ακούγοντας τους στίχους του μεγάλου ποιητή να «δένουν» με την αριστουργηματική αντιπολεμική κωμωδία που ευτύχησε στα χέρια του εμπνευσμένου σκηνοθέτη. Οι άλλοι μένουν στα κωμικά στοιχεία των έργων του Αριστοφάνη, ο Κακλέας όμως απογειώνει και τα σκοτάδια του, την δραματικότητά του, τα καίρια μηνύματά του, με ζηλευτό τρόπο και με μια ποιητική ματιά που δεν μπορεί παρά να σε συναρπάσει. Ο τρόπος που βουτάει στην ψύχα του έργου είναι έως και συγκινητικός, όπως και ο τρόπος που «χωρά» στις δουλειές του μια ποίηση ψυχής-εδώ δανείστηκε Τάσο Λειβαδίτη και Θουκιδίδη με τρόπο που γέμισε τα μάτια μας με δάκρυα όμορφα...
05.15 “Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο. Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ΄τις φωνές, το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες–μα ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία. Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή. Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες, μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα, αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου, έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες. Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος”. Γύρισα σπίτι κι άρχισα να διαβάζω ξανά Λειβαδίτη-ο αγαπημένος μου. Κι ανεβάζω εδώ ένα κομμάτι απο το θεϊκό του ποίημα που είναι το έργο του Αριστοφάνη, που είναι η ζωή μας όλη… Αρθρώνει πολιτικό λόγο με τις δουλειές του ο Κακλέας, αντιστέκεται, σηκώνει τη γροθιά ψηλά. Για αυτό και χάρηκε που είχε πολύ κόσμο η πρεμιέρα της παράστασής του. Μπράβο που ήρθατε, είπε στο κοινό κι εκείνο αποθέωσε και τον ίδιο και τους άξιους συνεργάτες του. Ένα μπράβο που του άξιζε…
05.17 Πολλούς άσους είχε η παράστασή του. Ο ίδιος υπέγραψε με δεινότητα και έμπνευση την σκηνοθεσία και την δραματουργική επεξεργασία, ο Μανόλης Παντελιδάκης κέντησε πάλι με τα εξαιρετικά σκηνικά του, όπως και η Εύα Νάθενα με τα υπέροχα κοστούμια της. Αποτελεσματικοί οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη, θαυμάσια η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου, καίρια η κινησιολογία της Αγγελικής Τρομπούκη. Πολύτιμοι κι άξιοι συνεργάτες του Κακλέα, σε γερές στιγμές τους.
05.20 Σπαρταριστός και σπαρακτικός ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ο Δικαιόπολίς του είναι μια απο τις μεγαλύτερες του νίκες στο αρχαίο δράμα. Κυρίαρχος των μέσων του, με αλήθεια και ψυχή σκόρπισε γέλιο μα και βαθιά συγκίνηση.Ένας πλήρης ηθοποιός σε ένα προσωπικό άθλο. Πλάι του συναρπαστικός ο Άρης Σερβετάλης ντύθηκε με οίστρο τον Ευριπίδη και χώρεσε σε λίγα λεπτά δεκάδες ήρωες του συγγραφέα-μα τι ηθοποιάρα είναι αυτή. Άψογος στον Μεγαρίτη του ο έμπειρος και χαρισματικός Χρήστος Χατζηπαναγιώτης. Καίριος ο καλός Φάνης Μουρατίδης στον Λάμαχό του, απολαυστικός στον Βοιωτό του ο Λεωνίδας Καλφαγιάννης. Και μαζί του ευθύβολοι και εύστοχοι οι ταλαντούχοι Βαγγέλης Χατζηνικολάου, Σωκράτης Πατσίκας, Γιώργος Κοψιδάς, Στέλιος Ιακωβίδης, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Θάνος Μπίρκος… Τόσο ταλέντο μαζεμένο-τι ομορφιά!
05.25 Μπράβο και δυνατό χειροκρότημα απο το παθιασμένο και ευτυχισμένο κοινό που έζησε την μέθεξη μιας παράστασης-πρότασης. Ο Κακλέας “πέταγε”-τα πιο δυνατά μπράβο για Χαραλαμπόπουλο και Σερβετάλη-δικαίως τον πολιόρκησε ο σκηνοθέτης για να έχει ένα ακόμα τρελό άσο στη διανομή. Η χαρά ήταν μεγάλη μετά και στον ιστορικό κι αγαπημένο Λεωνίδα-σαν να ξεχάσαμε για λίγο τα σκοτάδια μας και να μας γλύκανε η τέχνη η μεγάλη… Μια υπέροχη “απόδραση” με καλή παρέα [Θοδωρή, Γιώργο, Μίλτο σας ευχαριστώ], με μεγάλες αγκαλιές και με τη μαμά μου παρούσα… Πάμε για άλλα. ΟΠΟΥ ΔΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΧΑΡΝΗΣ ΤΡΕΞΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ.
