Στο "Ταξίδι στην άκρη της νύχτας" το μεγάλο μου κέρδος είναι η συνεργασία μου με τον Κωνσταντίνο Χατζή. Μια συνεργασία που ξεκίνησε απ' την διασκευή του μυθιστορήματος και συνεχίστηκε φυσικά στις πρόβες. Με τον Κωνσταντίνο είμαστε συνομήλικοι άρα έχουμε πολλά κοινά βιώματα και εμπειρίες, κοινή γλώσσα και μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για το θέατρο. Είμαστε όμως εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες με τελείως αντίθετες καλλιτεχνικές ιδιοσυγκρασίες.
Η αφετηρία του Κωνσταντίνου είναι το ένστικτό και η δική μου η λογική . Και σ' αυτόν ακριβώς τον συνδυασμό θεωρώ ότι έγκειται η επιτυχία της συνεργασίας μας. Επιτυχία όχι απ' την πλευρά του αποτελέσματος-αυτό δε θα το κρίνουμε εμείς- αλλά απ 'την σκοπιά ότι και οι δυο μας μετά από τόσους μήνες έχουμε κάνει σημαντικά βήματα, έχουμε ωριμάσει καλλιτεχνικά, έχουμε αποκτήσει πιο βαθειά σχέση με την τέχνη μας. Μέσα από διαφωνίες, τσακωμούς, εντάσεις, ατελείωτες ώρες συζητήσεων, αυτοσχεδιασμών, φωνητικών και σωματικών ασκήσεων, πειραματισμών, έχουμε και οι δύο (και είμαι βέβαιος ότι το ίδιο έχει να πει και ο Κων/νος) διανύσει σημαντική απόσταση. Είναι ενδεικτικό ότι τον τελευταίο μήνα, στις πρόβες ήμασταν μόνο οι δυο μας, μιας και ήταν αδύνατο για κάποιον τρίτο να παρακολουθήσει όλη αυτή την έντονη διαδικασία της πρόβας.
Στο "Julius" φυσικά το μέγα κέρδος μου είναι η συνεργασία μου με μια σημαντική ηθοποιό, την Αγλαΐα Παππά. Απ' τις πρώτες πρόβες το μέλημά μου ήταν να επιδιώξω να καταλάβω πώς δουλεύει, τη μέθοδό της, την τεχνική της, να καταφέρω να κλέψω ό,τι μπορώ. Ειδικά η Αγλαΐα που προβληματίζεται βαθειά και βασανιστικά και δεν επαναπαύεται ούτε στιγμή, είναι ανεξάντλητη πηγή. Ακόμα και πριν την παράσταση την κυνηγάω και ρωτάω τις απορίες μου. Δόξα τω θεώ, παράπονο δεν έχω και γενναιόδωρη είναι και υπομονετική. Είμαι βέβαιος ότι μέχρι το πέρας των παραστάσεων έχω πολλά ακόμα να μάθω .Τύχη μεγάλη λοιπόν να βρεθεί στο δρόμο μου μια συνάδελφος που θαύμαζα και παρακολουθούσα για χρόνια.
