Με ρωτάς για την εμπειρία μου στο καινούριο πεδίο δοκιμών μου, την σκηνοθεσία.
Δεν είμαι σκηνοθέτης! Δεν μπορώ να αποκαλέσω τον εαυτό μου έτσι. Κι αυτό, αρχικά, γιατί δεν έχω την παιδεία, τις τεχνικές γνώσεις για κάτι τέτοιο. Θα ήθελα όμως να τις είχα! Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε το θέατρο, στην μαμά του πολιτισμού, δεν υπάρχει σχολή σκηνοθεσίας θεάτρου! Για όλους αυτούς που θέλουν να δοκιμαστούν στη σκηνοθεσία και δεν έχουν χρήματα να τη διδαχτούν στο εξωτερικό, η δουλειά αυτή μαθαίνεται μόνο πρακτικά, και όσο στο επιτρέπουν. Χωρίς θεωρία ή εργαστήρια πριν. Στηρίζεται μόνο στις εμπειρίες σου, σε αυτά που έχεις διαβάσει και στη Φαντασία. Πολύ στη Φαντασία!
Εγώ λοιπόν πάντα θεωρώ σχολή μου τους πολύ καλούς σκηνοθέτες που είχα την χαρά να συνεργαστώ! Όσο ήμουν δίπλα τους, προσπαθούσα να παρατηρώ και να μαθαίνω…Από κει και πέρα ο Θεός βοηθός.
Ελπίζω κάποια μέρα να ιδρυθεί στην Ελλάδα σχολή σκηνοθεσίας και παραγωγής θεάτρου! Μάλλον αυτό θα αργήσει όμως, γιατί την σημερινή εξουσία δεν την ενδιαφέρει ο Πολιτισμός, με φυσικό αποτέλεσμα να μην τον προτείνει-διδάσκει και στον κόσμο! Δεν τον θεωρεί σημαντικό, και η πιο τρανή απόδειξη είναι η απουσία υπουργείου Πολιτισμού! Και φυσικά, θα πρέπει πρώτα να ελευθερωθούμε απ’ την καινούρια γερμανική κατοχή και απ’ τους νέους Κωνσταντίνους Λογοθετόπουλους που μας κυβερνούν!
Πρόσφατα πέθανε ο πιο σημαντικός σκηνοθέτης του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου! Και αντί να κηρυχθεί εθνικό πένθος δίνοντας έτσι αξία στον Πολιτισμό και την τεράστια απώλεια που δέχτηκε, η καταχώρηση που υπήρχε – όταν υπήρχε – στις εφημερίδες ήταν μικρότατη σε μία ακρούλα! Σε αυτή την χώρα ζούμε! Έτσι μας μαθαίνουνε. Με αυτήν την έννοια ο πολυπληθής κόσμος που βρέθηκε στο Α’ Νεκροταφείο, νιώθω ότι δεν πήγε μόνο για να χαιρετήσει έναν άλλο Ποιητή που χάθηκε… Ήταν άλλη μία κορυφαία αντιστασιακή εκδήλωση μετά του ’43 στην κηδεία του Παλαμά , μία αυθόρμητη διαδήλωση για τη σημασία του Πολιτισμού, διαμαρτυρόμενη κατά της νέας κατοχής. Και όπως είπε τότε ο Άγγελος Σικελιανός «Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...»
…Μπας και πάμε κάπου καλύτερα σ’ αυτόν τον τόπο, λέω εγώ!
ΥΓ: Ζήτησα από τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη να μου μιλήσει για την σκηνοθεσία με αφορμή την υπέροχη παράσταση που σκηνοθέτησε τον χειμώνα στο 104 "Να' ρθω μαζί σου;" και την παράσταση του καλοκαιριού "Melina M. " που θα παρουσιαστεί στις 7 & 8 Ιουνίου στο Θέατρο Επί Κολωνώ.
Χ.Φ
