Πόσες φορές έχουμε διαβάσει αγαπημένο βιβλίο και είναι σαν για πρώτη φορά; Και ένας καινούριος κόσμος ανοίγεται; Ή όπως, όταν πηγαίνουμε σε τόπο αγαπημένο και συνειδητοποιούμε πως η μεγαλύτερη ομορφιά ήταν κρυμμένη.Και αν θα ξαναπάμε χρόνια μετά θα βρούμε και άλλα κρυμμένα θαύματα.
Ένας αγαπημένος τόπος λοιπόν ο "Κοινός λόγος" της Έλλης Παπαδημητρίου.Παράσταση γνωστή από 16 χρόνια πριν.Ανεβαίνει πάλι, πάντα σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Λυδία Κονιόρδου, Ελένη Κοκκίδου, Λένα Ουζουνίδου, Τάνια Παλιολόγου και εγώ, η μόνη "απ' τα παλιά". Και να που, ενώ, θα μπορούσε κανείς να πει: Είναι ένα κείμενο που "ξέρω", ένας τόπος γνωστός..Όχι!Δεν είναι.Καινούρια περιπέτεια.Καινούριο ταξίδι. Μιας και το σημαντικότερο στοιχείο είναι οι συνταξιδιώτες. Άλλες ψυχές, άλλα μάτια, άλλες φωνές, άρα άλλες σχέσεις. Άλλα νοήματα.
Αν θυμόμουν κάτι, μεταλλάσσεται σε αναζήτηση χαμένων νοημάτων.Και πώς αλλιώς; Γιατί ποτέ δεν είμαστε "ίδιοι". Και είναι τόσο ωραία!Με τις καινούριες φίλες, τούτο το ταξίδι. Σ' αυτόν τον τόπο τον μέγα. Σαν δώρο.
