Σημείο ραντεβού. Σημείο στάσης λεωφορείων.
Το πράσινο για να ψευτοξεκουράζεται το μάτι. Το όμορφο μυστήριο. Πέρα- δώθε κάθε μέρα. Ταχύτατο σταμάτημα στην παιδική χαρά του άλσους. Υπάρχει μια βρύση που δεν κλείνει ποτέ και πέντε πιτσιρίκια που, μόνιμοι θαμώνες που παίζουν με κάτι «νερόμπαλες». Θέλω να το περπατήσω, να δω από κοντά το σημείο που δίνονταν οι παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου. Δεν ξέρω γιατί μέχρι στιγμής περνάω μόνο απ’ έξω, ενώ όλα μας τα : «Κυριακή πρωί περπάτημα και καφές στο Άλσος» έχουν ναυαγήσει. Έχω στο νου μου να γράψω κάτι εκτενές για το Ελεύθερο Θέατρο τις επόμενες μέρες. Μέχρι τότε έχω μόνο να σημειώσω ότι παρήγορα θαύματα σαν αυτό μπορούν να συντελεστούν όχι ενώ πιέζεται ο σβέρκος, αλλά μόνο όταν γίνει αντιληπτή η αναγκαιότητα της αλληλοδιαμόρφωσης και της ομαδικής δημιουργίας.
«Αλλάζοντας τον κόσµο, αλλάξτε εσείς οι ίδιοι, εγκαταλείψτε τους εαυτούς σας». ΜΠΡΕΧΤ.
Χ.Φ
