Είμαι μικρό παιδί
και δε χωράει στα χρόνια μου το ύψος
του φασισμού.
Έμαθα όμως
σε μία μόνο μέρα
τι σημαίνει.
Το πρωί ένας άνδρας
έχασε τη δουλειά του
Το μεσημέρι μια γυναίκα πέθανε γιατί το θέλησε
Το βράδυ δεν υπήρχε ούτε μισή στεριά
Να θάψω τα τρία, μικρά μου όνειρα
Μην τα βρει κανείς και απαγορεύσει
την είσοδό τους στη χώρα.
Δεν μπορώ να περπατήσω.
Η ζωή μου θα φτάσει στην άκρη ένα μάτσο θρύψαλα.
Να προστατέψω τα χέρια μου.
Τα χέρια μου. Τίποτε άλλο.
Για να μπορώ να στραγγαλίσω έστω και έναν
Που κοιμάται και ξυπνάει φασίστας.
Και αν δεν τα καταφέρω, θα έχω
προλάβει να σκεφτώ ότι τίποτα δεν αξίζει όσο
η κακοποίηση αυτού που προγραμμάτισε
το θάνατό μου
Γιατί έτσι τον βόλευε.
Χρύσα Φωτοπούλου
