Είμαι τόσο χαρούμενη για τον τρόπο που αγκαλιάζει -πάλι- ο κόσμος ''Το Γάλα'' του Β. Κατσικονούρη. Πρόκειται για την ιστορία μιας μητέρας μετανάστριας από την πρώην Σοβ. Ένωση, με δύο γιούς, ο ένας εκ των οποίων πάσχει από σχιζοφρένεια. Προσπαθούν να προσαρμοσθούν και να επιβιώσουν στην Ελλάδα του σήμερα. Η απόγνωση της μάνας και ο ψυχικός σπαραγμός της για την ασθένεια του μικρού της γιού, παράλληλα με το φόβο, που προέρχεται από τον κοινωνικό ρατσισμό του περιβάλλοντός της, παρουσιάζονται με σπαρακτικό τρόπο.
Η βία διαδέχεται και εναλλάσσεται με την τρυφερότητα, η ένταση με τη γαλήνη, η απελπισία με την ελπίδα, το όνειρο με τον εφιάλτη, η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση, και αντιστρόφως. Έχουμε την τύχη να ερμηνεύουμε (κι εγώ να σκηνοθετώ) μια συγκλονιστική ιστορία – μαρτυρία, με εξαιρετικές συγκρούσεις, μοναδικές κορυφώσεις, ταυτόχρονα γεμάτο ελπίδα, που κάνουν το έργο του Κατσικονούρη ίσως το σπουδαιότερο νεοελληνικό έργο των τελευταίων χρόνων. Η παράσταση που την έχουν παρακολουθήσει πάνω από 500.000 θεατές έως τώρα, σε όλη την Ελλάδα, απέσπασε βραβείο καλύτερης παράστασης και καλύτερης γυναικείας ερμηνείας. Παίζουμε ο Λ. Δημηρόπουλος, ο Β. Παλαιολόγος, η Κ. Θεοχάρη και εγώ. Αύριο 22/7 παίζουμε στο ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ και μεθαύριο 23/7 στη Ραφήνα στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΡΙΟ
