Λίγο πριν την δω Εκάβη στην Επίδαυρο, έρχονται στο νου μου εικόνες- αμέτρητες εικόνες.Η Άννα-Κλόουν στο «Αθηνά», η Άννα της «Σπασμένης στάμνας», η Άννα- Γλύκα,η Άννα στα καμαρίνια ,στις σιωπές της, η Άννα στο σπίτι της με τσάι για τις κουβέντες μας,η Άννα...σπασμένη κομμάτια απ’την διάλυση της Σκηνής, η Άννα στο νέο της...σπίτι,η Άννα μονολογεί ,η Άννα κεντάει, η Άννα,η ακριβή Άννα που πάντα αγαπάω. Λίγο πριν το μεγάλο της «στοίχημα»-κι έχει βάλει και κερδίσει πολλά-έρχονται στο νου μου όλες οι εικόνες και η ανάγκη να της πω μέσα απ’αυτό το κείμενο ένα «ευχαριστώ» για όσα έζησα κι έμαθα μαζί της και ένα..
Σε φιλώ στη μούρη,Άννα.Μετά κι από κοντά.
-Θέατρο «Αθηνά».Παιδική Σκηνή Φέρτη- Καλογεροπούλου. Είχαμε πάθει «ψύχωση» με την αδελφή μου και πιέζαμε την μαμά μας να μας πηγαίνει ξανά και ξανά στις παραστάσεις που γίνονταν εκεί –θυμάμαι ακόμα τα τραγούδια απ’ τον «Μορμόλη» του’73. Σε μια απ’τις παραστάσεις έπαιζε η Άννα.Είχα μπει στο καμαρίνι της, ήταν ντυμένη κλόουν,είχε ένα τόσο έντονο και διερευνητικό βλέμμα-μου έδωσε ένα φιλί.
Κάθε φορά που πηγαίναμε μου άρεσε να... τρυπώνω στο καμαρίνι της-δίπλα ήταν ο Βασίλης Παπαβασιλείου θυμάμαι-. Έχω ακόμα την μυρωδιά απ’τη λευκή μπογιά που είχε στο πρόσωπό της...Ήταν όμορφα.
-Εγκαίνια στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων.
Η Άννα με τον Λευτέρη Βογιατζή,τον Τάσο Μπαντή,την Ράνια Οικονομίδου,το Δημήτρη Καταλειφό,τον Βασίλη Παπαβασιλείου... Η «Σπασμένη στάμνα»ξεκινά.Μυρίζει ακριβό θέατρο-το έχω νιώσει πριν στο Υπόγειο του Κουν,είναι η μυρωδιά του άλλου,του μεγάλου θεάτρου...Σχολείο πηγαίνω αλλά νιώθω πως κάτι μαγικό γίνεται στο λιλιπούτειο θέατρο...
Πηγαίνω ξανά και ξανά. Χώνομαι και πάλι στα καμαρίνια.Τρώω απ’το κέικ της Ράνιας, ακούω τον Λευτέρη να παραπονιέται για την περούκα-την πρώτη που την άλλαξε μετά-.Η Άννα είναι συνήθως μόνη,βυθισμένη στο ρόλο. Ετοιμάζεται-προετοιμάζεται με ευλάβεια...Με κοιτά.Έντονα.Χαμογελά.Κι έπειτα χάνεται πάλι.
Ξέρει ότι ηχογραφώ την παράσταση. Θέλει να ακούσει.Και μετά δεν θέλει.Κάποια στιγμή που το κάνει,απομακρύνεται...Θέλει να σημειώσει κάτι.Τρέχει και το κάνει.Γράφει για πολύ ώρα...
-«Σε φιλώ στη μούρη».Είναι ρακοσυλλέκτρια,η Γλύκα,με τον σύντροφό της,τον Μήτσο. Βλέπω το «διαμάντι»αυτό ξανά και ξανά. Σχεδόν μια φορά την εβδομάδα.Απ’την πλατεία κι απ’ το ηλεκτρολογίο,από διάφορες και διαφορετικές πλευρές-.Κάθομαι πρώτη σειρά στο πλάι και ένα μεγάλο σπρώξιμο του Λευτέρη -από μια σκηνή καυγά των ηρώων-την πετά πάνω μου.
Τρομάζω.Έχει χτυπήσει λίγο,αλλά δεν έχει ... βγει στιγκή απ’τον ρόλο.Στα καμαρίνια είναι σε πανικό. Πονάς; «Ποιό χέρι;Δεν ήταν καλή μέρα σήμερα.Ο πόνος της εσωτερικός μόνο...
-Στο νεοκλασικό της οδού Κυκλάδων.Έχουμε συνέντευξη για το Έθνος.Σε ένα πολύ μεγάλο ξύλινο τραπέζι.Μπαινοβγαίνει ο Στάθης. Σε πορσελάνινα ποτήρια πίνουμε τσάι. Μιλάει σιγά-σχεδόν ψιθυριστά. Με μεγάλες παύσεις. Διορθώνει.Αλλάζει.Μου πιάνει το χέρι-αυτό να μην το βάλουμε.Σε κουράζω.Διόλου δεν κουράζομαι.Θέλω να μείνει εκεί,μαζί της...
-Σφενδόνη. Έχει φτιαχτεί μόλις το θέατρό της. Στην σκηνή μόνη.Με τις Μορφές απ’το έργο του Βυζηινού.Ποίημα. Θεατρικό... ποίημα.Μαγική.Πηγαίνω ξανά και ξανά...
Στάζει απ’τον ιδρώτα πάνω στα καμαρίνια.
Ιδρώτα ψυχής και σώματος. Δεν παίζει η Άννα.Βυθίζεται στους ρόλους της.Ζηλευτή.
Ένα ποτήρι κρασί.Ο κόσμος έχει φύγει...Η αγωνία της μεγάλη.Οι λογαριασμοί τρέχουν, τα έξοδα πολλά,η αγωνία είναι απίστευτη...
-Κάνω μια φωτογράφησε με νέους, πολλά υποσχόμενους ηθοποιούς για τις «Εικόνες» και η Άννα μας έχει παραχωρήσει τον χώρο.
Προβολείς, φώτα... Στον φακό ποζάρουν μια αγκαλιά απο...φιντανάκια-Κερασία Σαμαρά, Αντώνης Λουδάρος,Νίκος Ορφανός,Θανάσης Ευθυμιάδης ,Μαρία Σκουλά,Νίκος Ζορμπάς, Γεράσιμος Μιχελής...-.Η Άννα παρατηρεί κι είναι ζεστή και φιλόξενη οικοδέσποινα,μ’ενα καλό λόγο για όλους.Προσέξτε το πάτωμα μη γδαρθεί μόνο,λέει γλυκά. Έπειτα σκύβει στα χαρτιά της. Σχεδιάζει τα επόμενα βήματά της.
-Θέατρο Βασιλάκου.Πριν απο μια παράσταση.
Η Άννα έρχεται και κάθεται μπροστά μου.Μια χειραψία ζεστή,ένα φιλί.Δεν κοιτά γύρω-γύρω. Είναι επίσημη πρεμιέρα και τις απεχθάνεται...
Ρωτά .Για παραστάσεις,για ηθοποιούς .Ρωτάει.
-Παραστάσεις-παραστάσεις-παραστάσεις.Στη «Σφενδόνη»-σαν να πηγαίνω σε εκκλησίασμα...
Με ευλάβεια υπάρχει στην σκηνή.Πόσο μαγική.
-Αύγουστος. Λίγο πριν πάω στην Επίδαυρο για τις «Τρωάδες»και την Εκάβη. Ανυπομονώ...
