Aπό τις ειρηνικές μέρες στη Μ. Ασία, πριν από την Καταστροφή, μέχρι τον Εμφύλιο, τα χρόνια της φωτιάς και τη γενοκτονία των Ποντίων, συγκλονιστικές αφηγήσεις ανώνυμων γυναικών, καταγραμμένες από τη σημαντική Έλλη Παπαδημητρίου. Αφηγήσεις που ζωντανεύουν έναν κόσμο που θυσιάστηκε σε εθνικισμούς και ματωμένα ψέμματα. Γυναίκες-πρόσφυγες, που έζησαν τουρκικούς διωγμούς και ρατσισμό από τους ντόπιους Έλληνες.
Αφηγήσεις με κοινό εφόδιο, λόγο απλών ανθρώπων, που συναρμολογούν σωστά την εφιαλτική ελληνική περιπέτεια του 20ού αιώνα , ζωντανεύοντας ατομικές και συλλογικές μνήμες, φωτίζοντας όχι μόνο την ιστορία αλλά και τα σύγχρονα πάθη μας. Στην παράσταση του Β. Θεοδωρόπουλου, με τη Λ. Κονιόρδου, Μ. Κατσανδρή, Ελ. Κοκκίδου, Ελ. Ουζουνίδου, Τ. Παλαιολόγου, υπάρχουν μόνο γυναικείες μαρτυρίες εστιάζοντας την προσοχή, στο ρόλο της γυναίκας τότε -όχι πάντα στο πρώτο πλάνο- , χρωματίζοντας την ιστορία με τόνους γυναικείας ευαισθησίας. Είναι συνταρακτική η επικαιρότητα αυτών των κειμένων: άγριοι πόλεμοι, εμφύλιοι, πραξικοπήματα και προσφυγιά, ίδιο τοπίο και σήμερα. Ο ανθρώπινος πόνος κι ο αγώνας για επιβίωση δεν αφήνουν τον ''Κοινό Λόγο'' να παλιώσει.
